NL/Prabhupada 0556 - Het eerste begrip van zelfrealisatie is dat de ziel eeuwig is
Lecture on BG 2.62-72 -- Los Angeles, December 19, 1968
Prabhupāda: De materialistische persoon kan niet begrijpen wat de toekomst is. Ze denken dat dit lichaam alles is. "We hebben dit lichaam gekregen, en wanneer het beeindigd is, is het klaar voor iedereen." Deze vragen hebben we al besproken. Maar eigenlijk is het niet zo. Dit is het eerste begrip van zelfrealisatie, dat de ziel eeuwig is, Het wordt niet vernietigd zelfs na de vernietiging van dit lichaam. Dit is het begin van zelfrealisatie. Dus deze mensen begrijpen het niet. Het kan ze niets schelen. Dat is hun slaap. Dat is hun miserabele toestand. Ga verder.
Tamāla Kṛṣṇa: "Hij gaat verder met zijn zelfrealisatie activiteit ongestoord door materiaal reacties." 70: "Een persoon die niet verstoord wordt door de onophoudelijke stroom van verlangens die binnenkomen als rivieren in de oceaan. die altijd wordt gevuld, maar is altijd nog steeds rustig, kan vrede bereiken, en niet de man die ernaar streeft om dergelijke verlangens te bevredigen."
Prabhupāda: Nu, hier is het ... Een materialistische mens, hij heeft zijn verlangens. Stel dat hij wat zaken doet en hij krijgt een beetje geld. Dus hij vervult zijn wens op een materialistische manier. Maar een Kṛṣṇa-bewust persoon, stel dat hij het doet op dezelfde manier, Hij is ook aan het plannen om iets te doen voor Kṛṣṇa-bewustzijn. Dus deze twee actiegebieden zijn niet op hetzelfde niveau. Ga verder.
Tamāla Kṛṣṇa: 70: "Een persoon die niet... 71: "Een persoon die alle verlangens naar zinsbevrediging heeft opgegeven, die vrij leeft van verlangens, die alle bezitsdrang heeft opgegeven en is verstoken van vals ego, alleen hij kan werkelijke vrede bereiken."
Prabhupāda: Ja. Dus de persoon die alle verlangen naar zinsbevrediging heeft opgegeven. We hebben niet ons verlangen te doden. Hoe kan je doden? Verlangen is een constante metgezel van een levend wezen. Dat is het levende symptoom. Omdat ik een levend wezen ben, jij bent een levend wezen, je hebt het verlangen, ik heb het verlangen. Niet deze tafel. De tafel heeft geen leven; dus het heeft geen verlangen. De tafel kan niet zeggen: "Ik sta hier voor zoveel maanden. Beweeg me alsjeblieft naar een andere plaats." Nee, want het heeft geen verlangen. Maar als ik hier zit voor drie uur, oh, ik zal zeggen, "Oh, ik ben moe geworden. Verwijder mij uit... Geef me alsjeblieft een andere plaats." Dus verlangen moet er zijn want we leven. We moeten de bezigheid van verlangens veranderen. Als we onze verlangens betrekken bij zinsbevrediging, dat is materieel. Maar als we onze verlangens betrekken om te handelen in opdracht van Kṛṣṇa, dat is ons, we zijn vrij van alle verlangens. Dit is het criterium.
Tamāla Kṛṣṇa: 72: "Dat is de weg van het spirituele en godvruchtig leven, na het bereiken dat een mens niet verbijsterd is. Zo gelegen, zelfs op het uur van de dood, kan men in het koninkrijk van God binnen gaan." Commentaar: "Men kan Kṛṣṇa-bewustzijn of goddelijk leven bereiken in een keer, binnen een seconde, of men kan een dergelijke staat van het leven niet bereiken, zelfs na miljoenen geboorten."
Prabhupāda: Meerdere keren waren er vragen die "Hoe lang zal het duren om Kṛṣṇa-bewust te worden?" Ook heb ik geantwoord, dat het in een seconde kan worden gedaan. Hetzelfde wordt uitgelegd. Ga verder.