NL/Prabhupada 0229 - Ik wil zien dat één toegewijde Krishna's filosofie begrepen heeft
Conversation with Indian Guests -- April 12, 1975, Hyderabad
Het probleem is dat we niet willen ijverige leerling worden. Lukraak, hier en daar, hier en daar, maar ik leer niets. Het is een wetenschap. Veda's zeggen: "Tad vijñānārthaṁ sa gurum evābhigacchet" (MU 1.2.12). Als je echt wilt leren over "tad vijñāna". "Tad Vijnânam, gurum evābhigacchet". Dan moet je naar een echte "guru", die je alles kan leren. Niemand is serieus bezig. Dat is een probleem. Iedereen denkt vrij te zijn, hoewel de natuur ons stevig in de greep houdt. "Prakṛteḥ kriyamāṇāni guṇaiḥ karmani sarvaśaḥ" (BG 3.27). Je hebt dit gedaan? Ok. Dan krijg dat. Zo werkt de natuur, "prakṛti". "Ahankâra-vimūḍhātmā kartāham iti manyate" (BG 3.27). Dom iemand, in de maling genomen door zijn valse ego, denkt dat hij alles is, volkomen onafhankelijk. Degenen die zo denken, zijn als "ahankâra vimūḍhātmā" beschreven in de Bhagavad Gita. Het valse ego slaat op hol en laat ze denken dat zij alles weten en altijd gelijk hebben. Nee, je kunt niet gelijk hebben, denkende op je eigen manier. Men moet denken zoals Kṛṣṇa leert, dan pas heeft men gelijk. Anders denk je onder de invloed van "māyā". Zo is het. "Tribhir guṇamāyāir bhavair mohita, na 'bhijānāti mām ebhyaḥ param avyayam. Mayādhyakṣeṇa prakṛti sūyate sa-carācaram" (BG 9.10). Deze dingen zijn er. Lees de Bhagavad-gītā grondig, volg de regels en voorschriften, dan zal je leven succesvol zijn. En zo lang je denkt dat je daarin en hierin gelijk hebt, doe je het niet juist. Jij bent dan misleid. Zo is het. Niet anders. Alleen dat, wat Kṛṣṇa zegt, klopt. Dat moet het zijn. Anders wordt je misleid. Dus op deze manier proberen we deze filosofie te prediken. Misschien heel klein een beetje, maar "ekaś candras tamo hanti na cittara sahasra". Als er één maan is die effectief is, wat is het nut van miljoenen sterren, die flikkeren? Dat is dus onze propaganda. Als een iemand begrijpt wat Kṛṣṇa-filosofie is, dan is mijn preek succesvol wegeest. Zo is het. Vele miljoenen sterren, die geen licht geven, zijn niet nodig. Wat is het nut van miljoenen sterren zonder licht? Cāṇakya Pandita adviseerde ons: "Varam eka putra na chavur kasatan api". Één zoon, als hij opgeleid is, is voldoende. "Na chavur kasatan api." Wat is het nut van honderden zonen, allemaal dwazen en schurken? "Ekaś candras tamo hanti na cittara sahasras". Een maan is voldoende om te belichten. Er is geen behoefte aan miljoenen sterren. Zo hoeven wij ook niet vele miljoenen volgelingen. Ik wil zien dat een discipel de filosofie van Kṛṣṇa heeft begrepen. Dat is genoeg. Dan kan ik spreken van succes. Kṛṣṇa zegt: "Yatatām api siddhānāṁ, kaścid vetti māṁ tattvataḥ" (BG 7.3). Dus om te beginnen is het heel moeilijk om "siddha" te worden. En dan "yatatām api siddhānām" (BG 7.3). Het is niet gemakkelijk. Dus, Kṛṣṇa-filosofie is een beetje moeilijk te begrijpen. Als men het gemakkelijk begrijpt, dan begrijpt men het niet. Het is gemakkelijk, eenvoudig als je Kṛṣṇa's woorden accepteert. Dan is het makkelijk. Waar is het probleem dan? Kṛṣṇa zegt: "Man-manā bhava mad-bhakta, mad-yājī māṁ namaskuru", denk altijd aan Mij. Dus waar is het probleem? Je hebt een afbeelding van Kṛṣṇa gezien, ook een beeld van Kṛṣṇa's. En als je aan Kṛṣṇa denkt, waar is dan het probleem? Sowieso denken wij altijd. Dus in plaats van denken aan iets anders, waarom niet aan Kṛṣṇa? Makkelijk zat. Toch? Maar dit wordt niet serieus genomen. Er wordt aan alles en nog wat gedacht, behalve aan Kṛṣṇa. En Kṛṣṇa zegt: "Man-manā bhava mad-bhakta". Het is niet moeilijk om Kṛṣṇa-bewust te worden. Helemaal niet. Maar mensen doen het niet, dat is de moeilijkheid. Ze blijven discussies voeren. "Kūṭaka." Kṛṣṇa zegt: "Man-manā bhava mad-bhakta". Wat breng je hier in tegen? Je zou zeggen, ze mogen aan Kṛṣṇa niet denken, ze mogen over Kṛṣṇa niet praten. Maar Kṛṣṇa zegt: "Man-manā bhava mad-bhakta". Dit is een argument, niet de filosofie. Filosofie is er wel, duidelijk, je moet het zo doen, dat is alles. Je doet het en ziet de resultaten. Je gaat iets kopen, de prijs is bekend, je betaalt de prijs en neemt het mee. Wat valt hier te discussiëren? Als je hier serieus over bent, betaal dan de prijs en neem het. Dat is het advies van Śrīla Rūpa Gosvāmī. "Kṛṣṇa-bhakti rasa-bhāvitā-mati kriyatāṁ yadi kuto 'pi labhyate." Kon je maar ergens het denken aan Kṛṣṇa kopen, "Kṛṣṇa-bhakti rasa-bhāvitā mati". Wij hebben het als "Kṛṣṇa Bewustzijn" vertaald. Als je ergens dit Kṛṣṇa-bewustzijn kunt kopen, dan moet je het gelijk doen. "Kṛṣṇa-bhakti rasa-bhāvita-mati, kriyatām", gewoon kopen, "yadi kuto 'pi labhyate", als het ergens beschikbaar is. En als ik het ga kopen, wat is dan de prijs? "Tatra laulyam ekaṁ mūlam. Na janma-koṭibhiḥ labhyate." Als je mij vraagt wat de prijs is, zegt ik je dat je enthousiasme de prijs is. En het kost vele miljoenen levens om deze gretigheid te ontwikkelen. Waarom wil je Kṛṣṇa? Eerder had ik al verteld dat als men Kṛṣṇa heeft gezien, men gek op Kṛṣṇa wordt. Dat is het teken.