HY/Prabhupada 0002 - Խելագարների քաղաքակրթությունը
Lecture on SB 6.1.49 -- New Orleans Farm, August 1, 1975
Հարիկեշա: Թարգմաություն... "Նման քնած մարդու,գործող իր երազում համապատասխան իր տեսած մարմնի, կամ էլ ընկալելով այդ մարմինն ինչպես ինքը, այդպես էլ մենք նույնացնում ենք մեր հետ մեր մարմնական վահանակը, մարմինը,որը ստացել ենք անցյալի բարեպաշտ եվ մեղավոր կյանքի արդյունքում, չունենալով ուժեր իմանալ համար անցյալ եվ ապագա կյանքերի մասին".
Պրաբհուպադա։
- Յատհագյաս տամասա (յուկտա)
- ուպաստե վյակտամ էվա հի
- նա վեդա պուրվամ ապարամ
- նաշտա-ջանմա-սմրիտիս տատհա
- (SB 6.1.49)
Այդպիսին է մեր դիրքը. Սրանք են գիտության մեր նվաճումները, որ մենք չգիտենք մեր ով լինելը անցյալ կյանքում եվ ով կլինենք ապագայում. Կյանքը շարունակվում է հավերժ.Դա է սովորեցնում հոգեվոր գիտությունը. Սակայն հիմա մարդիկ նույ նիսկ չգիտեն այն մասին, որ կյանքը անվերջ է. Նրանք մտածում են, որ պատահական են ծնվել,եվ ամեն ինչ կվերջանա մահվանից հետո. Ոչ մեկին հետաքրքիր չէ ,որտեղից ենք մենք,ով ենք մենք,ուր ենք գնալու. .Բոլորը վայելքներ են տենչում. Դա կոչվում է տգիտություն ,"տամաս" ,անպատասխանատու կյանք.
Ագյահ. Ագյահ նշանակում է ,նա ով զուրկ է գիտելիքից. Իսկ ով՞ չունի գիտելիք "Տամասա". Նրանք,ովքեր գտնվում են տգիտության գունայում. Նյութական բնության երեք գունաներ կան:"սաթվա","ռաջաս"," տամաս". "Սաթվա-գունա" նշանակում է,որ ամեն ինչ պարզ է," պրակաշա". Դա նման է ամպերով ծածկված երկնքի,առանց արեգակի լույսի պարզ տեսանելիությունը բացակայում է. Սակայն ամպերից վեր շողում է արեգակը. Այնտեղ ամեն ինչ հստակ տեսանելի է. Ամպերի ներսում ընդհանրապես ոչինչ չի երեվում. Այդ պատճառով ," սաթվա- գունայում" գտնվողի համար միշտ ամեն ինչ պարզ է, իսկ նրանց համար ով " տամա-գունայում" է , ամեն ինչ տգիտությամբ է ծածկված. իսկ նրանք ովքեր ոչ « սաթվա գունայում » են և ոչ էլ «տամա » գունայում , նրանց մոտ ամեն ինչ միախառն է. Երեք գունաներ. «Տամասա» . Հետաքրքրվածություն կա միայն այս ժամանակավոր մարմնի հանդեպ, կարեվոր չէ, թե ինչ կլինի հետո, եվ չկա ոչ մի հասկացողություն, ինչ է եղել մինչ այդ. Այլ տեղ դա այսպես է նկարագրվում: «Նունամ պրամատահ կուրուտե վիկարմա» (SB 5.5.4). «Պրամատահ» նշանաում է խելապակաս. Նա չգիտե. ինչու է խելքը կորցրել. Եվ ինչ որ գործ կատարելիս նա չգիտե, թե դա ինչի կհանգեցնի. Խելագար.
Ժամանակակից քաղաքակրթությունը - խելագարների քաղաքակրթություն է. Նրանք ոչինչ չգիտեն իրենց անցյալ կյանքերի մասին, իրենց չի հետաքքրում, ինչ է սպասվում հետագայում . «Նունամ պրամատահ կուրուտե վիկարմա» (ՇԲ 5.5.4). Նրանք խորասուզված են մեղսավոր գործունեության մեջ,այդպես ել չիմանալվ որ իրենց վերածնունդ է սպասվում . Շների նման. Շները չգիտեն թե ինչու են շուն ծնվել , եվ ինչպիսին կլինի իրենց հետագա ծնունդը. Շունը պրեմիեր-մինիստր կարող էր լինել անցյալ կյանքում, բայց ստանալով շան մարմին, մոռացել է այդ մասին. Դա-«մայայի» գործողության էֆֆեկտներց մեկն է. «Պրակշեպատմիկա-շակտի, ավարանատմիկա-շակտի» . «Մայան» երկու տեսակ էներգիա ունի. Մեղսավոր գործունեության հետեվանքում անցյալ կյանքում շուն ծնվելով եվ հիշելով, որ անցյալ կյանքում մարդը պրեմյեր-մինիստր է եղել եվ հիմա շուն է ծնվել, այդ դեպքում ապրելն անհնար կլինի. Այդ պատճառով «մայան» պաշտպանում է, ծածկելով տգիտությամբ. «Մրիտյու» . «Մրիտյու» նշանակում ե ամեն ինչ մոռանալ. Դա նշանակում է «մրիտյու» . Ամեն օր ու գիշեր մենք տարբեր փորձեր ենք ապրում. Գիշերը երազում երբ մենք գտնվում ենք այլ աշխարհում, այլ կյանքում, մենք մոռանում ենք այս մարմնի մասին եվ այն մասին որ պարկած քնած ենք, հարմար մահճակալին, լավ բակարանում. Ենթադրենք ինչ որ մեկն թափառում է փողոցներում կամ նստած է բլրի վրա. Քնած ժամանակ նա մտածում է որ ինքն այս մարմինն է, նա ընդունում է մարմինն... Մենք բոլորս այդպես խորասուզված ենք ներկա մարմնով, եվ մոռանում ենք անցյալի մասին. Դա կոչվում է տգիտություն. Այսպիսով, ինչքանով որ մենք բարձրանում ենք տգիտությունից դեպի գիտելիք, այդքանով ել մեր կյանքը հաջողակ է. Բայց եթե մենք մնում ենք տգիտության մեջ, հաջողության մասին խոսք լինել չի կարող. Դա կյանքի վատնում է.
Կրիշնա գիտակցության շարժումը նրա համար է որպիսի մարդանց տգիտությունից դեպի գիտելիք բարձրացնի. Դա ամբողջ Վեդայական գրականության նպատակն է-անձի ազատագրումը. Կրիշնան ասում է Բհագավադ-Գիտայում նվիրյալների մասին, ոչ թե հերթով բոլորի մասին։ «Տեշամ ահամ սամուդհարտա մրիտյու-սամսարա-սագարատ» (BG 12.7). Մեկ ուրիշ տեղ:
- Տեշամ էվանուկամպարտհամ
- ահամ ագյանա-ջամ տամահ
- նաշայամի ատմա-բհավա-ստո
- գյանա-դիպենա բհասվատա
- (BG 10.11)
Հատուկ մարդկանց համար, նվիրյալների համար...Նա գտնվում է բոլորի սրտւմ, բայց այն նվիրյալին, որն ձգտում է Կրիշնային ճնաչել, Նա օգնում է. Նա օգնում է. Նրանք ովքեր նվիրված չեն Նրան,ոչ մի գործ չունեն...Նրանք կենդանների պես ուտում, քնում, հարաբերվում եվ պաշպանվում են. Նրանք գործ չունեն Աստծուն ճանաչելու կամ Աստծու հետ հարաբերություններ ունենալու մեջ. Նրանք համարում են որ, Աստված գոյոթյուն չունի, եվ Կրիշնան համաձայնվում է, այո կարծես թե ,ոչ մի Աստված էլ չկա. Շարունակիր քնել . Ահա թե ինչու է հարկավոր « սադհու-սանգան» . Սա «սատ-սանգա» է , «սատամ պրասանգատ»... Նվիրյալների հետ շփման շորհիվ ձեր մոտ արթնանում է հետաքրքրությունն Աստծո հանդեպ. Այդ պատճառով ել այս կենտրոններն անհրաժշտ են. Մենք իզուր չենք այդքան շատ կենտրոններ բացում. Դա արվում է ի շահ մարդկության.