MR/Prabhupada 1065 - आपण प्रथम हे जाणले पाहिजे कि आपण हे शरीर नाही
660219-20 - Lecture BG Introduction - New York
आपल्याला सर्वप्रथम हे जाणले पाहिजे कि आपण हे भौतिक शरीर नाही. सद्यःस्थितीत, जेव्हा आपण भौतिकतेने प्रदूषित झालेलो आहोत, याला बद्धावस्था म्हणतात. बद्ध जीवन. आणि मिथ्या अहंकार, मिथ्या चेतना. मिथ्या चेतनेचा अविष्कार तेव्हा होतो जेव्हा आपण म्हणतो कि "मी या प्रकृतिचे उत्पादन आहे (किंवा मी या भौतिक प्रकृति पासून उत्पन्न झालो.)" याला मिथ्या अहंकार असे म्हणतात. सर्व भौतिक कर्मे यस्यात्म बुद्धिः कुणपे त्रि-धातुके (श्री भ १०।८४।१३) यस्यात्म बुद्धिः कुणपे त्रि-धातुके, जो व्यक्ती देहात्मबुद्धी मध्ये मग्न असतो. संपूर्ण भगवद गीता यासाठीच सांगितली गेली कारण अर्जुन स्वतःला देह समजत होता. म्हणजे, मनुष्याला देहात्म बुद्धीपासून मुक्त झाले पहिजे. ज्याला मुक्त व्हावे अशी इच्छा आहे अशा एका पारदंडवादीसाठी ही प्राथमिक क्रिया आहे, ज्याची सुटका व्हायची आहे. आणि त्याला सर्वप्रथम हे शिकणे आवश्यक आहे की तो हा भौतिक शरीर नाही. म्हणून ही चेतना किंवा भौतिक चैतन्य ... जेव्हा आपण या भौतिक चैतन्यापासून मुक्त होतो तेव्हा याला मुक्ती म्हणतात. मुक्ती म्हणजे भौतिक चैतन्यापासून मुक्त होणे. श्रीमद भगवतामध्ये मुक्तीची व्याख्या देखील म्हणते:
- मुक्तिर्हित्वान्यथारूपं स्वरूपेण व्यवस्थिति: (श्री भ २।१०।६)
स्वरूपेण व्यवस्थिति: मुक्ती म्हणजेच या भौतिक जगाच्या दूषित भावनेतून मुक्त होणे, आणि शुद्ध चेतना मध्ये स्थित होण्यासाठी. आणि संपूर्ण निर्देश, भगवद्गीतेच्या सूचना, त्या शुद्ध चेतना जागृत करण्यासाठी लक्ष्यित आहेत. भगवद्गीतेच्या सूचनांचे शेवटचे टप्प्यात आपल्याला आढळतो. श्रीकृष्ण अर्जुनाला विचारतात की त्यांनी शुद्ध चेतना प्राप्त केली आहे की नाही? त्याला शुद्ध चेतना मिळाली की नाही? शुद्ध चेतना म्हणजे भगवऺतच्या आदेशानुसार कर्म करणे. ते शुद्धी चेतना आहे. ही संपूर्ण रक्कम आणि शुध्द चेतना आहे. चेतना आहे, परंतु आपण तुकडे आहोत म्हणून आपल्याला प्रभावित होतात. शारीरिक गुणधर्मांद्वारे प्रभावित होण्याची प्रवृत्ती आहे. परंतु प्रभु सर्वोच्च असल्याने तो कधीही प्रभावित होत नाही. तो कधीही प्रभावित होत नाही. प्रभु आणि सर्वोच्च दरम्यान हा फरक आहे ... सर्वोच्च भगवान आणि ... आता हे चैतन्य आहे ... हे चेतने काय आहे?
ही चेतना आहे की "मी आहे." मी काय आहे? निष्क्रिय चेतना मध्ये "मी आहे" म्हणजे "मी सर्वोच्च आहे" हे अशुद्ध चेतना आहे आणि "मी उपभोक्ता आहे." संपूर्ण भौतिक जग हलवत आहे कारण प्रत्येक प्राणी जिवंत आहे की "मी स्वामी आहे आणि मी या भौतिक जगाचा निर्माता आहे." शारीरिक चेतनाला दोन मानसिक विभाग आहेत एक म्हणजे "मी निर्माता आहे," आणि दुसरा म्हणजे "मी उपभोक्ता आहे". म्हणून सर्वोच्च देव खरोखरच निर्माता आहे आणि तो प्रत्यक्षात उपभोक्ता आहे. कारण भगवानचे एक भाग आहे तो प्रत्यक्षात निर्माता किंवा उपभोक्ता नाही, पण तो एक सहकारी आहे संपूर्ण यंत्राप्रमाणे मशीनचा भाग सहकारी आहे, तो सहकारी आहे किंवा जर आपण आपल्या शरीराचा अवयव केवळ अभ्यास करू शकू. आता, शरीरात हात आहेत, पाय आहेत, डोळे आहेत, आणि हे सर्व साधने कार्यरत आहेत, परंतु शरीराच्या सर्व भाग आणि पार्सल, ते भोक्ता नाहीत. पाय एका ठिकाणाहून दुसरीकडे हलवीत आहे. हात गोळा करत आहे, हात अन्न पदार्थ तयार करीत आहे, आणि दात चघळत आहेत, आणि सर्व काही, शरीराचे सर्व भाग, आम्ही फक्त पोट समाधानकारक आहेत कारण शरीराची रचना पोषण करणारा मुख्य घटक उदर आहे. आणि पोटाला सर्वकाही द्यावे.
- प्राणपहाराच च यथेन्द्रियाणाम(श्री भ ४।३१।१४)
ज्याप्रमाणे आपण झाडांमधे पाणी ओतल्याने एक झाड हिरवा पाहू शकता. किंवा आपण निरोगी होऊ शकता ... शरीराच्या काही अवयवांना- हात, पाय, डोळे, कान, बोट- सर्व गोष्टी निरोगी अवस्थेत असतात जेव्हा शरीराच्या काही भागांमध्ये पोट सहकार्य करतॊ. त्याचप्रमाणे, सर्वोच्च जिवंत, प्रभु, तो उपभोक्ता आहे. तो उपभोक्ता आहे आणि तो निर्माता आहे. आणि आम्ही, म्हणजे म्हणालो, अधीनस्थ प्राण्यांना, सर्वोच्च परमेश्वराची शक्तीची उत्पादने, आम्ही फक्त त्याला सहकार्य आहेत. हे सहकार्य मदत करेल उदाहरणार्थ, बोटांनी घेतलेल्या चांगल्या अन्नपदार्थाची. जर बोटाने विचार केला की, "आम्ही ते पोटापर्यंत का देतो? आम्हाला आनंद घ्या. "ही एक चूक आहे. बोटांनी आनंद घेत नाही. जर बोटांनी त्या विशिष्ट अन्नपदार्थाचा आनंद घ्यावा अशी इच्छा असेल, तर बोटाने ते पोटात घालावे.