View source for NE/Prabhupada 0820 - गुरु भनेको उहाँले दिनुभएका हरेक उपदेशहरुलाई हामीले कुनै तर्क नगरी स्वीकार गर्नुपर्छ

<!-- BEGIN CATEGORY LIST -->
[[Category:1080 Nepali Pages with Videos]]
[[Category:Prabhupada 0820 - in all Languages]]
[[Category:NE-Quotes - 1976]]
[[Category:NE-Quotes - Lectures, Srimad-Bhagavatam]]
[[Category:NE-Quotes - in India]]
[[Category:NE-Quotes - in India, Vrndavana]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Nepali|NE/Prabhupada 0819 - आश्रम भनेको आध्यात्मिक संस्कार सिक्ने वातावरण|0819|NE/Prabhupada 0821 - पण्डित भनेको विश्वविद्यालयको डिग्री लिएको मानिस होइन । पण्डित भनेको सम-चित्ता:|0821}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
'''<big>[[Vaniquotes:Guru means whatever instruction he'll give, we have to accept without any argument. Vedic knowledge is like that. You cannot interpret. As it is, you have to accept|Original Vaniquotes page in English]]</big>'''
</div>
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->

<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|6pNHTMeCZ5g|गुरु भनेको उहाँले दिनुभएका हरेक उपदेशहरुलाई हामीले कुनै तर्क नगरी स्वीकार गर्नुपर्छ<br/>- Prabhupāda 0820}}
<!-- END VIDEO LINK -->

<!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page -->
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/761024SB-VRNDAVAN_clip1.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->

<!-- BEGIN VANISOURCE LINK (from English page) -->
'''[[Vanisource:Lecture on SB 5.5.2 -- Vrndavana, October 24, 1976|Lecture on SB 5.5.2 -- Vrndavana, October 24, 1976]]'''
<!-- END VANISOURCE LINK -->

<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT (from DotSub) -->

त्यसैले, यदि तिमी वास्तवमै तपस्या गर्न चाहन्छौ भने तिमी त्यस्तो मानिसकहाँ जानैपर्दछ जसले पहिला नै तपस्या गरिसकेका छन्, तपो दिव्यम् (श्रीमद्भागवत ५।५।१) त्यसपछि, तिमीले आवश्यक कुरा प्राप्त गर्नेछौ । महत्–सेवाम् । र तिमीले त्यहाँ सेवा गर्नुपर्दछ । विनम्रतापूर्वक, सेवा, सेवया । तिमीले चुनौतिको भावले होइन कि प्रणिपात तथा सेवा भावले महात्मालाई प्रश्न गर्नुपर्दछ । नत्र, तिमीलाई प्रश्न गर्ने अधिकार छैन । जस्तै, यो मानिस पनि रूप गोस्वामीकहाँ गएको थियो । उसलाई व्यर्थमा समय नष्ट गर्ने अधिकार छैन । त्यसकारण, वास्वतमा यो छलफल, उपदेशहरू, गुरु तथा शिष्यहरूबीच मात्र हुनुपर्दछ जहाँ समर्पणको भाव छ । नत्र यसको कुनै आवश्यकता छैन । आजभोलि हामी सभा–सम्मेलनहरू गर्दछौँ । कोही कोही साधारण मानिसहरू पनि सुन्नका लागि आउँदछन् । तर श्रीचैतन्य महाप्रभुले यस्तो किसिमको छलफल कहिल्यै पनि गर्नुभएन । कहिल्यै पनि गर्नुभएन । किनभने यी बाहिरका मानिसहरूमा समर्पणको भाव हुँदैन । तिनीहरू केवल रमिता हेर्नका लागि आउँदछन् । तिनीहरू केही सिक्नका लागि आउँदैनन् । त्यसैले, श्रीचैतन्य महाप्रभुले कहिल्यै पनि विशाल जमघटको आयोजना गर्नुभएन । केवल कीर्तन अर्थात् संकीर्तन जस्ता विशाल जमघटमा मात्र उहाँ उपस्थित रहनुहुन्थ्यो । उहाँ प्रत्येक दिन जगन्नाथ मन्दिरमा साँझ परेपछि चार घण्टासम्म विशाल जमघटमा भेटिनुहुन्थ्यो । तर त्यो जमघटमा सम्पूर्ण समय केवल हरे कृष्णको कीर्तन हुने गर्दथ्यो । तर जब सार्वभौम भट्टाचार्य अथवा प्रकाशानन्द सरस्वती अथवा रामानन्द रायजस्ता मानिसहरू भेटिन्थे, यस्ता महान् व्यक्तिहरू भेट्दा उहाँ छलफल गर्ने गर्नुहुन्थ्यो । नत्र, उहाँ छलफल गर्नुहुन्नथ्यो । त्यहाँ छलफलको कुनै जरुरी नै पर्दैनथ्यो किनभने तिनीहरू त्यो विनम्रता लिएर महाप्रभुलाई भेट्न आउँदैनथे । तिनीहरू सोच्दछन्...ठीक कृष्ण र अर्जुनले जस्तै । जबसम्म अर्जुनले कृष्णलाई आफ्नो मित्र ठानिरहेका थिए । म कृष्णलाई समान रुपले उत्तर दिनेछु,“ त्यसपछि कृष्ण गम्भीरतापूर्वक बोलिरहनुभएको थियो । तर जब अर्जुनले यस्तो किसिमको वार्तालापले आफ्नो केही पनि कल्याण नहुने बुझ्नुभयो,” त्यसपछि, अर्जुन कृष्णको शिष्य बन्नुभयोः शिष्यस्तेऽहं शाधि मां प्रपन्नम् (भगवद्गीता २।७) “अब अरु विवाद नगरौँ । अब म हजुरलाई मेरो गुरुका रुपमा स्वीकार्दछु ।” गुरु भनेको त्यो व्यक्ति हो जसले दिएका सम्पूर्ण उपदेशहरूलाई हामीले कुनै पनि विवाद नगरीकन स्वीकार गर्नुपर्दछ । वैदिक ज्ञान यस्तो हुन्छ । तिमी यसलाई विवेचना गर्न सक्दैनौ । तपाईंले यसलाई जस्ताको तस्तै स्वीकार गर्नुपर्दछ । त्यसैगरी, तपाईंले गुरुका वाणीहरू पनि स्वीकार गर्नुपर्दछ । यसमा कुनै विवाद छैन । त्यो वैदिक ज्ञान हो । त्यो वास्तवमा वैदिक पद्धति हो । हामीले अनेकपल्ट यो उदाहरण दिएका छौः जस्तै यो गोबरलाई हेरौँ । गोबर भनेको पशुको दिसा हो । त्यसकारण पशुको विष्ठा सबैभन्दा अशुद्ध वस्तु हुो । जब तपाईं आफ्नै विष्ठालाई स्पर्श गर्नुहुन्छ भने तत्काल... तपाईं अत्यन्त विद्वान् शास्त्रवित् अथवा भक्त हुन सक्नुहुन्छ, तर त्यसको अर्थ यो होइन कि तपाईं आफ्नो विष्ठालाई छोएपछि पनि पवित्र रहिरहनुहुनेछ । होइन । तपाईंले तत्काल स्नान गर्नुपर्नेछ । उसले आफ्नै विष्ठा छोएमा त स्नान गर्नैपर्दछ भने अरुको विष्ठा छोएमा त झन् गर्नुपर्दछ । तर वैदिक उपदेशमा हामी देख्दछौँ कि गोबर पनि एउटा पशु (गाई) को विष्ठा हो, मनुष्यभन्दा तल्लो स्तरको पशु (गाई)को विष्ठा हो तर यो शुद्ध हुन्छ, यो स्पष्ट रुपमा भनिएको छ । त्यसकारण, तपाईंले गोबरलाई शुद्ध भनेर स्वीकार्नै पर्दछ । विवाद गर्नुहुँदैन कि “यस्तो विष्ठा त अशुद्ध हुन्छ । मेरा गुरु महाराजको विष्ठा त अशुद्ध हुन्छ भने गाईजस्तो पशुको गोबर कसरी शुद्ध हुन्छ ?” तर वेदमा गोबरलाई शुद्ध मानिएको कारणले हामीले यसलाई स्वीकार गर्नुपर्दछ । त्यसैगरी, शंख, यो एउटा पशुको अस्थि (हाड) हो । यदि तपाईंले कुनै मृत शरीरको अस्थिलाई छुनुभयो भने तपाईंले तत्काल स्नान गरिहाल्नुपर्दछ । तर यो अस्थि (शंख) लाई अर्चाविग्रहको कक्षमा राखिन्छ । हामी नियमित रुपमा शंख बजाइरहन्छौँ — किनभने यो वैदिक उपदेश हो । त्यसकारण, यसमा कुनै विवाद छैन । यदि तपाईंले वैदिक उपदेशहरूलाई स्वीकार गर्नुभयो भने यसलाई यथारुपमा स्वीकार गर्नुपर्दछ ।

<!-- END TRANSLATED TEXT -->