View source for NL/Prabhupada 0045 - Het object van kennis heet jneyam

<!-- BEGIN CATEGORY LIST -->
[[Category:1080 Dutch Pages with Videos]]
[[Category:Prabhupada 0045 - in all Languages]]
[[Category:NL-Quotes - 1973]]
[[Category:NL-Quotes - Lectures, Bhagavad-gita As It Is]]
[[Category:NL-Quotes - in France]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Dutch|NL/Prabhupada 0044 - Dienst betekent dat je de opdracht van de guru volgt|0044|NL/Prabhupada 0046 - Zorg dat je geen dier wordt|0046}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
'''<big>[[Vaniquotes:There are three things, jneyam, jnata, and jnana. The object of knowledge, the knower is called jnata, and the object of knowledge is called jneyam. And the process by which one can understand, that is called jnana, knowledge|Original Vaniquotes page in English]]</big>'''
</div>
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->

<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|kc9qUvMJso0|Het object van kennis heet jneyam<br />- Prabhupāda 0045}}
<!-- END VIDEO LINK -->

<!-- BEGIN AUDIO LINK -->
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/730810BG.PAR_clip.mp3</mp3player> 
<!-- END AUDIO LINK -->

<!-- BEGIN VANISOURCE LINK -->
'''[[Vanisource:Lecture on BG 13.1-2 -- Paris, August 10, 1973|Lecture on BG 13.1-2 -- Paris, August 10, 1973]]'''
<!-- END VANISOURCE LINK -->

<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->
Prabhupāda:

:''prakṛtiṁ puruṣaṁ caiva<br/>kṣetraṁ kṣetra-jñam eva ca<br/>etad veditum icchāmi<br/>jñānaṁ jñeyaṁ ca keśava''<br/>([[NL/BG 13.1-2|BG 13.1]])

Dit is het speciale recht van de mens, dat hij de natuur kan begrijpen, deze kosmische manifestatie, en de genieter van de natuur, en hij kan volledig vertrouwd zijn met wat het doel van kennis, ''jñeyam'', is. Er zijn drie dingen, ''jñeyam'', ''jñāta'', en ''jñāna''. Het onderwerp van kennis wordt ''jñeyam'' genoemd de kenner wordt ''jñāta'' genoemd. En het proces waardoor men kan begrijpen heet ''jñāna'', kennis. Zodra we spreken over kennis moeten er drie zaken zijn; het onderwerp van kennis, de persoon die probeert te weten en het proces waardoor de kennis wordt bereikt. 

Net zoals de materiële wetenschappers alleen proberen de ''prakṛti'' te kennen. Maar ze kennen de ''puruṣa'' niet. ''Prakṛti'' betekent waarvan wordt genoten en ''puruṣa'' betekent de genieter. Eigenlijk is Kṛṣṇa de genieter. Hij is de originele ''puruṣa''. Dat wordt erkend door Arjuna, ''puruṣaṁ śāśvatam'': "U bent de originele genieter, ''puruṣam''." Kṛṣṇa is de genieter, en ieder van ons, de levende wezens en de ''prakṛti'', natuur, alles dient voor Kṛṣṇa's genot. Dat is Kṛṣṇa's ... Een andere ''puruṣa'', wij levende wezens. Wij zijn niet ''puruṣa''. Wij zijn ook ''prakṛti''. We zijn er om van genoten te worden. Maar in deze materiële conditie proberen we ''puruṣa'' te zijn, genieter. Dat betekent dat wanneer de ''prakṛti'' of de levende wezens ''puruṣa'' willen worden, dat is materiële conditie. Als een vrouw probeert om een man te worden, want dat is onnatuurlijk, net zo, wanneer de levende wezens die vanuit nature genoten worden ... Het voorbeeld dat we al verschillende keren hebben gegeven dat deze vingers pakken wat lekker eten maar eigenlijk zijn de vingers niet de genieters. De vingers kunnen de echte genieter helpen, namelijk de maag. Ze kunnen wat lekker eten pakken en in de mond stoppen en wanneer het naar de maag gaat, de echte genieter, dan krijgen alle ''prakṛti's'', alle delen van het lichaam, alle ledematen, krijgen voldoening. Dus de genieter is de maag, geen afzonderlijk deel van het lichaam. 

Er staat een verhaal in de Hitopaniṣad vanwaar de Aesops Fabels zijn vertaald. Er is een verhaal, ''udarendriyānām''. ''Udara'' betekent deze buik en ''indriya'' betekent de zintuigen. Er is het verhaal van ''udarendriyānām''. Alle zintuigen kwamen samen in een vergadering. Ze zeiden dat: "We werken, de zintuigen ... " (terzijde:) Waarom is het open? "We werken." Het been zei: "Ja, de hele dag wandel ik." De hand zei: "Ja, ik werk de hele dag waar het lichaam zegt; kom hier en pak het eten, breng dingen om te koken. Ik kook ook." Dan zeiden de ogen dat: "Ik zie." Iedere ledemaat van het hele lichaam ging in staking dat: "Het is gedaan met enkel voor de maag te werken die niets anders doet dan eten. We werken allemaal en deze kerel of deze maag eet enkel." Dan de staking ... Net zoals de kapitalist en de arbeider. De arbeider gaat in staking er wordt niet meer gewerkt. Dus al deze ledematen hielden een staking en na twee drie dagen toen ze opnieuw vergaderden spraken ze onderling: "Waarom worden we zwak? We kunnen nu niet werken." Het been zei ook: "Ja, ik voel me zwak." De handen voelden zich ook zwak, iedereen. Dus wat is de oorzaak? Dan zei de maag: "Omdat ik niet eet. Dus als jullie sterk willen blijven dan moeten jullie me te eten geven. Anders ... Ik ben de genieter. Jullie zijn niet de genieters. Jullie moeten dingen geven voor mijn plezier. Dat is jullie positie." Dus ze begrepen het: "Ja, we kunnen niet rechtstreeks genieten. Dat is niet mogelijk." Het genot moet door de maag komen. Je neemt een ''rasagullā'', de vingers kunnen er niet van genieten. Je geeft het aan de mond en wanneer het naar de maag gaat dan is er onmiddellijk energie. Niet alleen de vingers genieten, de ogen en alle andere delen voelen voldoening en kracht. Op dezelfde wijze is Kṛṣṇa de echte genieter. Kṛṣṇa zegt: 

:''bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ<br/>sarva-loka-maheśvaram<br/>suhṛdaṁ sarva-bhūtānāṁ<br/>jñātvā māṁ śāntim ṛcchati''<br/>([[NL/BG 5.29|BG 5.29]])
<!-- END TRANSLATED TEXT -->