NL/Prabhupada 0063 - Ik zou een grote mrdanga-speler moeten zijn: Difference between revisions

Latest revision as of 19:27, 18 March 2022

Vorige Pagina - Video 0062

Volgende Pagina - Video 0064

Arrival Lecture -- Dallas, March 3, 1975

Dus ik ben heel erg verheugd om de atmosfeer hier te zien. Onderwijs betekent Kṛṣṇa-bewustzijn. Dat is onderwijs. Als we gewoonweg begrijpen dat: "Kṛṣṇa is de Allerhoogste Persoon. Hij is groot en wij zijn allemaal ondergeschikt. Dus onze plicht is om Kṛṣṇa te dienen." Als we deze twee zinnen begrijpen dan is ons leven perfect.

Als we gewoonweg leren hoe Kṛṣṇa te vereren, hoe Hem te plezieren, hoe Hem mooi aan te kleden, hoe Hem lekker voedsel te geven, hoe Hem te decoreren met ornamenten en bloemen, hoe onze respectvolle eerbetuigingen te offeren aan Hem, hoe Zijn naam te zingen. Op die manier, als we gewoonweg zo denken zonder enige zogenaamde educatie dan worden we de perfecte persoon in het universum. Dit is Kṛṣṇa-bewustzijn. Het vraagt geen A-B-C-D onderwijs. Het vraagt gewoonweg verandering van bewustzijn. Dus als deze kinderen onderwezen worden vanaf het prille begin van hun leven.

We hadden de kans om opgeleid te worden door onze ouders op deze manier. Veel heilige personen kwamen op bezoek in mijn vaders huis. Mijn vader was een vaiṣṇava en hij wou dat ik een vaiṣṇava werd. Telkens wanneer er een heilige persoon kwam vroeg hij hem: "Alstublieft, zegen mijn zoon dat hij een dienaar kan worden van Rādhārāṇī." Dat was zijn gebed. Hij bad nooit voor iets. En hij gaf me onderwijs hoe de mṛdaṅga te bespelen. Mijn moeder was ertegen. Er waren twee leraren - één om me het A-B-C te leren en één om me de mṛdaṅga te leren. Dus de ene leraar wachtte en de andere leraar leerde me hoe op de mṛdaṅga te spelen. Dus mijn moeder werd kwaad dat: "Wat is deze nonsens? Je leert hem de mṛdaṅga spelen? Wat zal hij doen met deze mṛdaṅga? Maar misschien wilde mijn vader dat ik een groot mṛdaṅga speler zou zijn in de toekomst. (gelach) Daarom ben ik mijn vader veel verschuldigd en ik heb mijn Kṛṣṇa boek opgedragen aan hem. Hij wou het. Hij wou dat ik een prediker werd van het Śrīmad-Bhāgavatam en een bespeler van mṛdaṅga en een dienaar van Rādhārāṇī.

Dus iedere ouder zou zo moeten denken, anders zou je geen vader en moeder moeten worden. Dat is de opdracht in de śāstra. Dat staat in het Śrīmad-Bhāgavatam, vijfde canto, pitā na sa syāj jananī na sa syād gurur na sa syāt sva-jano na sa syāt (SB 5.5.18). Op deze manier is de conclusie; na mocayed yaḥ samupeta-mṛtyum. Als men niet capabel is om zijn discipel te redden van het dreigende gevaar van de dood dan zou hij geen guru moeten worden. Men zou geen vader of moeder moeten worden als hij dit niet kan. Op deze manier, geen vriend, geen familie, geen vader, geen ..., als men niet kan leren aan de andere partij hoe zich te redden van de klauwen van de dood.

Dus die educatie is nodig over de hele wereld. En een simpel ding is dat men deze verstrikking van geboorte, dood, ouderdom en ziekte gewoonweg kan vermijden door Kṛṣṇa-bewust te worden.

@@ Line 7: / Line 7: @@
 [[Category:NL-Quotes - in USA]]
 <!-- END CATEGORY LIST -->
+<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
+{{1080 videos navigation - All Languages|Dutch|NL/Prabhupada 0062 - Zie Krishna vierentwintig uur|0062|NL/Prabhupada 0064 - Siddhi betekent perfectie van het leven|0064}}
+<!-- END NAVIGATION BAR -->
 <!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
 <div class="center">
@@ Line 15: / Line 18: @@
 <!-- BEGIN VIDEO LINK -->
-{{youtube_right|DYG3BLh3hqE|I Should be a Great Mṛdaṅga Player - Prabhupāda 0063}}
+{{youtube_right|xUlRdbguW_0|Ik zou een grote mrdanga-speler moeten zijn<br />- Prabhupāda 0063}}
 <!-- END VIDEO LINK -->
 <!-- BEGIN AUDIO LINK -->
-<mp3player>http://vaniquotes.org/w/images/750303AR.DAL_clip.mp3</mp3player>
+<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/750303AR.DAL_clip.mp3</mp3player>
 <!-- END AUDIO LINK -->
@@ Line 27: / Line 30: @@
 <!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->
-Dus ik ben heel erg verheugd om de atmosfeer hier te zien. Onderwijs betekent Kṛṣṇa bewustzijn. Dat is onderwijs. Als we gewoonweg begrijpen dat "Kṛṣṇa is de Allerhoogste Persoon. Hij is groot, en we zijn allemaal ondergeschikt. Dus onze plicht is om Kṛṣṇa te dienen. Deze twee zinnen, als we ze begrijpen, dan is ons leven perfect. Als we gewoonweg leren hoe Kṛṣṇa te vereren, hoe Hem te plezieren. hoe Hem mooi aan te kleden, hoe Hem lekker voedsel te geven, hoe Hem te decoreren met ornamenten en bloemen, hoe onze respectvolle eerbetuigingen te offeren aan Hem, hoe Zijn naam te chanten, op die manier, als we gewoonweg denken, zonder enig zogenaamde educatie worden we de perfecte persoon in het universum. Dit is Kṛṣṇa bewustzijn. Het vraagt geen A-B-C-D onderwijs. Het vraagt gewoonweg verandering van bewustzijn. Zo als deze kinderen onderricht worden vanaf het hele begin van hun leven... We hadden de mogelijkheid om opgeleid te worden door onze ouders op deze manier. Vele heilige personen kwamen op bezoek in mijn vader's huis. Mijn vader was een Vaiṣṇava. Hij was een Vaiṣṇava, en hij wou dat ik een Vaiṣṇava werd. Telkens wanneer een heilige persoon kwam, hij vroeg hem, "Alstublieft, zegen mijn zoon dat hij een dienaar kan worden van Rādhārāṇī." Dat was zijn gebed. Hij bad nooit voor iets. En hij gaf me onderwijs hoe de mṛdaṅga te bespelen. Mijn moeder was ertegen. Er waren twee leraren - één om me het A-B-C-D te leren, en één om me de mṛdaṅga te leren. Dus de ene leraar wachtte en de andere leraar leerde me hoe te spelen op de mṛdaṅga. Dus mijn moeder werd kwaad dat "Wat is deze nonsens? Je leert de mṛdaṅga aan? Wat zal hij doen met deze mṛdaṅga? Maar misschien wilde mijn vader dat ik een groot mṛdaṅga speler zou zijn in de toekomst. (gelach) Daarom ben ik mijn vader veel dank verschuldigd, en ik heb mijn boek, Kṛṣṇa boek, opgedragen aan hem. Hij wou het. Hij wou dat ik een prediker werd van Bhāgavata, Śrīmad-Bhāgavatam, en een bespeler van mṛdaṅga en een dienaar te worden van Rādhārāṇī. Dus iedere ouder zou moeten zo denken; anders zou je geen vader en moeder moeten worden. Dat is het bevel in de śāstra. Dat is beschreven in de Śrīmad-Bhāgavatam, Vijfde Canto, pitā na sa syāj jananī na sa syād gurur na sa syāt sva-jano na sa syāt. Op de manier, de conclusie is, na mocayed yaḥ samupeta-mṛtyum. Als men niet capabel is om zijn discipel te redden van het dreigende gevaar van de dood, hij zou geen guru moeten worden. Men zou geen vader of moeder moeten worden als hij dit niet kan. Op deze manier, geen vriend, geen familie, geen vader, geen..., als men niet kan leren aan zijn andere partij hoe hem te redden van de klauwen van de dood.
+Dus ik ben heel erg verheugd om de atmosfeer hier te zien. Onderwijs betekent Kṛṣṇa-bewustzijn. Dat is onderwijs. Als we gewoonweg begrijpen dat: "Kṛṣṇa is de Allerhoogste Persoon. Hij is groot en wij zijn allemaal ondergeschikt. Dus onze plicht is om Kṛṣṇa te dienen." Als we deze twee zinnen begrijpen dan is ons leven perfect.
-Dus die educatie is nodig over de hele wereld. En een simpel ding is dat men het kan vermijden deze verstrikking van geboorte, dood, ouderdom en ziekte gewoonweg door Kṛṣṇa bewust te worden.
+Als we gewoonweg leren hoe Kṛṣṇa te vereren, hoe Hem te plezieren, hoe Hem mooi aan te kleden, hoe Hem lekker voedsel te geven, hoe Hem te decoreren met ornamenten en bloemen, hoe onze respectvolle eerbetuigingen te offeren aan Hem, hoe Zijn naam te zingen. Op die manier, als we gewoonweg zo denken zonder enige zogenaamde educatie dan worden we de perfecte persoon in het universum. Dit is Kṛṣṇa-bewustzijn. Het vraagt geen A-B-C-D onderwijs. Het vraagt gewoonweg verandering van bewustzijn. Dus als deze kinderen onderwezen worden vanaf het prille begin van hun leven.
+We hadden de kans om opgeleid te worden door onze ouders op deze manier. Veel heilige personen kwamen op bezoek in mijn vaders huis. Mijn vader was een ''vaiṣṇava'' en hij wou dat ik een ''vaiṣṇava'' werd. Telkens wanneer er een heilige persoon kwam vroeg hij hem: "Alstublieft, zegen mijn zoon dat hij een dienaar kan worden van Rādhārāṇī." Dat was zijn gebed. Hij bad nooit voor iets. En hij gaf me onderwijs hoe de ''mṛdaṅga'' te bespelen. Mijn moeder was ertegen. Er waren twee leraren - één om me het A-B-C te leren en één om me de ''mṛdaṅga'' te leren. Dus de ene leraar wachtte en de andere leraar leerde me hoe op de ''mṛdaṅga'' te spelen. Dus mijn moeder werd kwaad dat: "Wat is deze nonsens? Je leert hem de ''mṛdaṅga'' spelen? Wat zal hij doen met deze ''mṛdaṅga''? Maar misschien wilde mijn vader dat ik een groot ''mṛdaṅga'' speler zou zijn in de toekomst. (gelach) Daarom ben ik mijn vader veel verschuldigd en ik heb mijn Kṛṣṇa boek opgedragen aan hem. Hij wou het. Hij wou dat ik een prediker werd van het Śrīmad-Bhāgavatam en een bespeler van ''mṛdaṅga'' en een dienaar van Rādhārāṇī.
+Dus iedere ouder zou zo moeten denken, anders zou je geen vader en moeder moeten worden. Dat is de opdracht in de ''śāstra''. Dat staat in het Śrīmad-Bhāgavatam, vijfde canto, ''pitā na sa syāj jananī na sa syād gurur na sa syāt sva-jano na sa syāt'' ([[Vanisource:SB 5.5.18|SB 5.5.18]]). Op deze manier is de conclusie; ''na mocayed yaḥ samupeta-mṛtyum''. Als men niet capabel is om zijn discipel te redden van het dreigende gevaar van de dood dan zou hij geen guru moeten worden. Men zou geen vader of moeder moeten worden als hij dit niet kan. Op deze manier, geen vriend, geen familie, geen vader, geen ..., als men niet kan leren aan de andere partij hoe zich te redden van de klauwen van de dood.
+Dus die educatie is nodig over de hele wereld. En een simpel ding is dat men deze verstrikking van geboorte, dood, ouderdom en ziekte gewoonweg kan vermijden door Kṛṣṇa-bewust te worden.
 <!-- END TRANSLATED TEXT -->