OR/Prabhupada 0498 - ମୁଁ ଏହି ଶରୀର ତ୍ୟାଗ କରିବା ମାତ୍ରେ, ମୋର ସମସ୍ତ ଆକାଶ ଛୁଆ ବିଲଡିଂ, ବ୍ୟବସାୟ - ସମାପ୍ତ
Lecture on BG 2.15 -- Hyderabad, November 21, 1972
ତେଣୁ ଏଠାରେ ଏହି ପରାମର୍ଶ । କୃଷ୍ଣ ଭାବାନାମୃତ ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର। ଏବଂ ତାପରେ ତୁମେ ଭୌତିକ ଜଗତର ଏହି ସମସ୍ତ ବାହ୍ୟ, କ୍ଷଣଭଙ୍ଗୁର ପରିବର୍ତ୍ତନ ସହିତ ବିଚଳିତ ହେବ ନାହିଁ । କେବଳ ଏହି ଶରୀରର ନୁହେଁ, ପ୍ରାୟତଃ ଯିଏ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜୀବନରେ ଉନ୍ନତ, ତଥାକଥିତ ରାଜନୈତିକ ଅସ୍ଥିରତା କିମ୍ବା ସାମାଜିକ ବିଶୃଙ୍ଖଳା ଦ୍ୱାରା ସେ ଉତ୍ତେଜିତ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । ନା। ସେ ଜାଣନ୍ତି ଏଗୁଡ଼ିକ କେବଳ ବାହ୍ୟ, ଯେପରି ସ୍ୱପ୍ନରେ । ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ସ୍ୱପ୍ନ । ... ଆମର ବର୍ତ୍ତମାନର ଅସ୍ତିତ୍ୱ, ଏହା ମଧ୍ୟ ସ୍ୱପ୍ନ । ଠିକ୍ ଯେପରି ଆମେ ରାତିରେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁ । ସ୍ୱପ୍ନରେ, ଆମେ ଅନେକ ଜିନିଷ ସୃଷ୍ଟି କରୁ । ତେଣୁ ଏହି ଭୌତିକ ଜଗତ ମଧ୍ୟ ଏକ ସ୍ଥୁଳ ସ୍ୱପ୍ନ । ସ୍ଥୁଳ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା । ତାହା ସୂକ୍ଷ୍ମ ସ୍ୱପ୍ନ ଅଟେ । ଏବଂ ଏହା ହେଉଛି ସ୍ଥୁଳ ସ୍ୱପ୍ନ । ତାହା ହେଉଛି ମନ, ଶରୀର, ବୁଦ୍ଧିର କାର୍ଯ୍ୟ, ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା । ଏବଂ ଏଠାରେ, ପାଞ୍ଚଟି ବସ୍ତୁ ଉପାଦାନର କାର୍ଯ୍ୟ: ପୃଥିବୀ, ଜଳ, ବାୟୁ, ଅଗ୍ନି ... କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ, ଏହି ଆଠଟି, ସେମାନେ କେବଳ ଭୌତିକ । ତେଣୁ ଆମେ ଭାବୁଛୁ ଯେ ମୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଘର, ଆକାଶ ଛୁଆ କୋଠା ନିର୍ମାଣ କରିଛି। ଏହା ସ୍ୱପ୍ନ ଛଡା ଆଉ କିଛି ନୁହେଁ । ସ୍ୱପ୍ନ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କିଛି ନାହିଁ । ଏହି ଅର୍ଥରେ ସ୍ୱପ୍ନ, ଯେତେ ଶୀଘ୍ର ମୁଁ ଏହି ଶରୀର ତ୍ୟାଗ କରିବି, ମୋର ସମସ୍ତ ଆକାଶ ଛୁଆ ଘର, ବ୍ୟବସାୟ, କାରଖାନା - ସମାପ୍ତ । ଠିକ୍ ସମାନ ସ୍ୱପ୍ନ । ସ୍ୱପ୍ନ କିଛି ମିନିଟ୍, କିମ୍ବା କିଛି ଘଣ୍ଟା ପାଇଁ । ଏବଂ ଏହା କିଛି ବର୍ଷ ପାଇଁ । ଖାଲି ଏତିକି। ଏହା ସ୍ୱପ୍ନ ଅଟେ ।
ତେଣୁ ଏହି ସ୍ୱପ୍ନର ଅବସ୍ଥା ଦ୍ୱାରା କେହି ବିଚଳିତ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ତାହା ହେଉଛି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜୀବନ । ଜଣେ ବିଚଳିତ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଯେପରି ଆମେ ବିଚଳିତ ନୁହଁ । ମନେକର, ସ୍ୱପ୍ନରେ ମୋତେ ସିଂହାସନରେ ରଖାଗଲା, ଏବଂ ମୁଁ ଜଣେ ରାଜା ପରି କାମ କରୁଥିଲି, ଏବଂ ସ୍ୱପ୍ନ ସରିବା ପରେ ମୁଁ ଦୁଃଖିତ ନୁହେଁ । ସେହିଭଳି, ସ୍ୱପ୍ନରେ ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି ଯେ ବାଘ ମୋତେ ଆକ୍ରମଣ କରିଛି। ମୁଁ ପ୍ରକୃତରେ କାନ୍ଦୁଥିଲି "ଏଠାରେ ବାଘ! ଏଠାରେ ବାଘ! ମୋତେ ବଞ୍ଚାଅ।" ଏବଂ ଯିଏ ମୋ ପଛରେ କିମ୍ବା ମୋ ପାଖରେ ଶୋଇଛି, ସେ କୁହନ୍ତି, "ଓ, ତୁମେ କାହିଁକି କାନ୍ଦୁଛ? ବାଘ କେଉଁଠାରେ?" ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ସେ ଜାଗ୍ରତ ହୁଅନ୍ତି, ସେ ଦେଖନ୍ତି ଯେ ସେଠାରେ ବାଘ ନାହିଁ । ତେଣୁ ସବୁକିଛି ସେହିଭଳି । କିନ୍ତୁ ଏହି ସ୍ୱପ୍ନ, ଏହି ସ୍ଥୁଳ ଏବଂ ସୂକ୍ଷ୍ମ ସ୍ୱପ୍ନଗୁଡ଼ିକ କେବଳ ପ୍ରତିଫଳନ । ଯେପରି ସ୍ୱପ୍ନ କ'ଣ? ଦିନସାରା, ମୁଁ ଯାହା ଭାବୁଛି, ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ଏକ ପ୍ରତିଫଳନ, ପ୍ରତିଫଳନ । ମୋ ବାପା କପଡା ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିଲେ। ତେଣୁ ବେଳେବେଳେ ସେ, ସ୍ୱପ୍ନରେ ସେ ମୂଲ୍ୟ ଉଦ୍ଧୃତ କରୁଥିଲେ: "ଏହା ହେଉଛି ମୂଲ୍ୟ।" ସେହିଭଳି ସମସ୍ତେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଏହି ଭୌତିକ ଅସ୍ତିତ୍ଵ, ଏହି ପାଞ୍ଚଟି ସ୍ଥୁଳ ଉପାଦାନ ଏବଂ ତିନୋଟି ସୂକ୍ଷ୍ମ ଉପାଦାନରେ ନିର୍ମିତ, ସେମାନେ ଠିକ୍ ସ୍ୱପ୍ନ ପରି । ସ୍ମର ନିତ୍ୟମ୍ ଅନିୟତାମ୍ । ତେଣୁ ଚାଣକ୍ୟ ପଣ୍ଡିତ କୁହନ୍ତି, ସ୍ମର ନିତ୍ୟମ୍ ଅନିୟତାମ୍ । ଏହି ଅନୀତ୍ୟ, ଅସ୍ଥାୟୀ ... ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ସର୍ବଦା ଅସ୍ଥାୟୀ ।
ତେଣୁ ଆମେ ଜାଣିବା ଉଚିତ୍ ଯେ ଆମର ଯାହା ଅଛି, ଆମେ ଯାହା ଦେଖୁ, ଏସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ, ଅସ୍ଥାୟୀ । ତେଣୁ ଯଦି ଆମେ ଅସ୍ଥାୟୀ ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକରେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଯିବା, ତଥାକଥିତ ସମାଜବାଦ, ଜାତୀୟତା, ପରିବାର-ଇଜିମ ବା ଏହି-ଇଜିମ, ସେହି-ଇଜିମ ଏବଂ କୃଷ୍ଣ ଭାବାନାମୃତ ବିକାଶ ନକରି ଆମର ସମୟ ନଷ୍ଟ କରିବା କଥା, ତାପରେ ଏହାକୁ ଶ୍ରମ ଏବ ହି କେବଲଂ (ଭା. ୧.୨.୮) କୁହାଯାଏ,' କେବଳ ଆମର ସମୟ ନଷ୍ଟ କରି, ଅନ୍ୟ ଶରୀର ସୃଷ୍ଟି କରୁଛେ । ଆମର ନିଜ କାମ ହେଲା ଯେ ଆମେ ଜାଣିବା ଉଚିତ "ମୁଁ ଏହି ସ୍ୱପ୍ନ ନୁହେଁ। ମୁଁ ସତ୍ୟ, ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସତ୍ୟ । ତେଣୁ ମୋର ଏକ ଭିନ୍ନ କାମ ଅଛି। " ଏହାକୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜୀବନ କୁହାଯାଏ । ତାହା ହେଉଛି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜୀବନ, ଯେତେବେଳେ ଆମେ ବୁଝିପାରିବା ଯେ "ମୁଁ ବ୍ରହ୍ମ ଅଟେ। ମୁଁ ଏହି ବିଷୟ ନୁହେଁ।" ବ୍ରହ୍ମଭୂତଃ ପ୍ରସନ୍ନାତ୍ମା (BG ୧୮.୫୪) । ସେହି ସମୟରେ ଆମେ ଆନନ୍ଦିତ ହେବା । କାରଣ ବସ୍ତୁ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟଗୁଡିକର ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ସହିତ ଆମେ ଦୁଃଖିତ, ଏବଂ ଏହି ସମସ୍ତ ବାହ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଦ୍ୱାରା ଆମେ ଦୁଃଖିତ ଏବଂ ଖୁସି, କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ସଠିକ୍ ଭାବରେ ବୁଝିପାରିବା ଯେ "ମୁଁ ଏହି ସବୁ ବିଷୟ ପାଇଁ ଚିନ୍ତିତ ନୁହେଁ ।" ତା'ପରେ ଆମେ ଆନନ୍ଦିତ ହେବା । "ଓ, ମୋର କୌଣସି ଦାୟିତ୍। ନାହିଁ। କିଛି ନାହିଁ, ଏହି ସବୁ ଜିନିଷ ସହିତ ମୋର କୌଣସି ସମ୍ପର୍କ ନାହିଁ। "