ES/680724 - Clase Iniciacion de Jayapataka dasa - Montreal

His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda



680724N-Montreal, 24 de julio de 1968 - 57:59 minutos



Prabhupāda: (oraciones para el sacrificio de fuego, los devotos responden)

namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
namo bhaktivinodāya sac-cid-ānanda-nāmine
gaura-śakti-svarūpāya rūpānuga-varāya te
svāhā, svāhā, svāhā
gaurāvirbhāva-bhūmes tvaṁ nirdeṣṭā saj-jana-priyaḥ
vaiṣṇava-sārvabhaumaḥ ṣrī-jagannāthāya te namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
vānchā-kalpatarubhyaś ca kṛpā-sindhubhya eva ca
patitānāṁ pāvanebhyo vaiṣṇavebhyo namo namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
namo mahā-vadānyāya kṛṣṇa-prema-pradāya te
kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-nāmne gaura-tviṣe namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
he kṛṣṇa karuṇā-sindho dīna-bandho jagat-pate
gopeśa gopikā-kānta rādhā-kānta namo 'stu te
svāhā, svāhā, svāhā
jayatāṁ suratau paṅgor mama manda-mater gate
mat-sarvasva-padāmbhojau rādhā-madana-mohanau
svāhā, svāhā, svāhā
dīvyad-vṛndāraṇya-kalpa-drumādhaḥ
śrīmad-ratnāgāra-siṁhāsana-sthau
śrī-śrī -rādhā-śrīla-govinda-devau
preṣṭhālībhiḥ sevyamānau smarāmi
svāhā, svāhā, svāhā
śrīmān rāsa-rasārambhī vaṁśī-vaṭa-taṭa-sthitaḥ
karṣan veṇu-svanair gopīr gopīnāthaḥśriye 'stu naḥ
svāhā, svāhā, svāhā
tapta-kāṣcana-gaurāṅgi rādhe vṛndāvaneśvari
vṛṣabhānu-sute devī praṇamāmi hari-priye
svāhā, svāhā, svāhā

Ahora tomen un plátano cada uno. Levántense. (Continúan las oraciones para el sacrificio de fuego, los devotos responden tres veces).

nama oṁ, brahmaṇya, devāya
go, brāhmaṇa, hitāya ca
jagad, dhitāya, kṛṣṇāya
govindāya, namo, namaḥ
( Viṣṇu Purāṇa 1.19.65)

Sostén esto. Lentamente, muy bien. (Oraciones para el sacrificio de fuego, los devotos responden dos veces).

hare kṛṣṇa hare kṛṣṇa kṛṣṇa kṛṣṇa hare hare
hare rāma hare rāma rāma rāma hare hare

Ahora inclínense.

nama oṁ viṣṇu-pādāya kṛṣṇa-preṣṭhāya bhū-tale
śrīmate bhaktivedānta-svāmin iti nāmine

(los devotos ofrecen reverencias) Ahora canten Hare Kṛṣṇa.

(pausa) (Las oraciones por el sacrificio de fuego continúan, los devotos responden.)

sac-cid-ānanda-nāmine
gaura-śakti-svarūpāya rūpānuga-varāya te
gaurāvirbhāva-bhūmes tvaṁ nirdeṣṭā saj-jana-priyaḥ
vaiṣṇava-sārvabhaumaḥ ṣrī-jagannāthāya te namaḥ
vānchā-kalpatarubhyaś ca kṛpā-sindhubhya eva ca
patitānāṁ pāvanebhyo vaiṣṇavebhyo namo namaḥ
kirāta-hūṇāndhra-pulinda-pulkaśā
ābhīra-śumbhā yavanāḥ khasādayaḥ
ye 'nye ca pāpā yad-apāśrayāśrayāḥ
śudhyanti prabhaviṣṇave namaḥ
(SB 2.4.18)
namo mahā-vadānyāya kṛṣṇa-prema-pradāya te
kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-nāmne gaura-tviṣe namaḥ
panca-tattvātmakaṁ kṛṣṇaṁ bhakta-rūpa-svarūpakam
bhaktāvatāraṁ bhaktākhyaṁ namāmi bhakta-śaktikam
he kṛṣṇa karuṇā-sindho dīna-bandho jagat-pate
gopeśa gopikā-kānta rādhā-kānta namo 'stu te
jayatāṁ suratau paṅgor mama manda-mater gate
mat-sarvasva-padāmbhojau rādhā-madana-mohanau
dīvyad-vṛndāraṇya-kalpa-drumādhaḥ
śrīmad-ratnāgāra-siṁhāsana-sthau
śrī-śrī-rādhā-śrīla-govinda-devau
preṣṭhālībhiḥ sevyamānau smarāmi
śrīmān rāsa-rasārambhī vaṁśī-vaṭa-taṭa-sthitaḥ
karṣan veṇu-svanair gopīr gopīnāthaḥśriye 'stu naḥ
tapta-kāṣcana-gaurāṅgi rādhe vṛndāvaneśvari
vṛṣabhānu-sute devī praṇamāmi hari-priye
cintāmaṇi-prakara-sadmasu kalpa-vṛkṣa-
lakṣāvṛteṣu surabhīr abhipālayantam
lakṣmī-sahasra-śata-sambhrama-sevyamānaṁ
govindam Adi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi
(BS 5.29)
tapta-kāṣcana-gaurāṅgi rādhe vṛndāvaneśvari
vṛṣabhānu-sute devī praṇamāmi hari-priye
hare kṛṣṇa hare kṛṣṇa kṛṣṇa kṛṣṇa hare hare
hare rāma hare rāma rāma rāma hare hare

Entonces, coloquen este pequeño... (inaudible)... dame eso... (inaudible)... ahora canten, aquellos que están iniciados, Hare Kṛṣṇa. (Prabhupāda canta japa) Canten en voz alta. (los devotos cantan japa)

(pausa) Entonces, comenzando desde esta cuenta grande: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, y luego, al terminar, comienzan la segunda. De esta manera, hay 108—una, dos, tres. Lleguen hasta este punto, luego comiencen desde este punto.

¿Están siguiendo? Sí. Entonces continúen de esta forma—una, dos, tres, cuatro; dieciséis vueltas, como mínimo. Si pueden aumentar más, está bien. Si no, dieciséis vueltas. Tu nombre espiritual es Jayapatāka. Inclínate. ¿Conoces el mantra?

oṁ viṣṇu-pādāya kṛṣṇa-preṣṭhāya bhū-tale
śrīmate bhaktivedānta-svāmin iti nāmine

Jayapatāka:

nama oṁ viṣṇu-pādāya kṛṣṇa-preṣṭhāya bhū-tale
śrīmate bhaktivedānta-svāmin iti nāmine

Prabhupāda: Eso es todo. Toma esto.

(al lado) ¿Tienes esa copia de los diez tipos de ofensas? ¿Dónde está?

Devoto: Tenemos una copia…

Devoto (2): En la cocina.

Prabhupāda: Tráelo. Tráelo. Ahora, para poder cantar... ¿qué es eso? Lee. ¿Qué es esta copia?

Devoto: Oraciones, diferentes oraciones.

Prabhupāda: Oraciones. Eso es todo. Hay diez tipos de ofensas al cantar Hare Kṛṣṇa. Hay tres etapas en este proceso de canto. La primera etapa es la etapa ofensiva, la segunda etapa es la etapa sin ofensas, y la tercera etapa es la etapa liberada. Generalmente, al principio estamos casi en la etapa ofensiva, pero debemos tratar de evitar las diez ofensas que se explicarán. Ustedes tienen la copia impresa. Tómenla. La primera ofensa es śruti-śāstra-nindanam (Padma Purāṇa). Ninguna Escritura del mundo debe ser blasfemada. Śruti, especialmente los Vedas. Śruti significa Vedas.

En realidad, los Vedas son las Escrituras originales. Gradualmente, se desarrollaron muchas otras Escrituras. Se les llama smṛti. Śruti smṛti.

śruti-smṛti-purāṇadi-
pāṣcarātriki vidhiṁ vinā
aikāntikī harer bhaktir
utpātāyaiva kalpate
(Brs. 1.2.101)

Esta es la definición dada por Śrīla Rūpa Gosvāmī, para convertirse en un devoto del Señor Kṛṣṇa, uno debe seguir los principios de śruti y smṛti, y del pāṣcarātriki-vidhi. Especialmente en esta era, Kali-yuga, no hay Vedic vidhi, porque el Vedic vidhi se ha perdido. Antiguamente, la iniciación se ofrecía a una persona que realmente había nacido de un padre brāhmaṇa. De lo contrario… o a las castas superiores: los brāhmaṇas, los kṣatriyas y los vaiśyas, se les ofrecía iniciación, y a los śūdras no. Ese era el sistema védico.

Pero en esta era, los śāstras dicen kalau śūdra sambhava. En esta era de Kali prácticamente ya no existen más los brāhmaṇas, kṣatriyas o vaiśyas. Tal vez por nombre, pero en cualificación no existen. Se supone que todos son śūdras. Así que en Kali-yuga se acepta el pāṣcarātriki-vidhi. Este pāṣcarātriki-vidhi también es un Vedic vidhi, derivado por Nārada Mahāmuni, pero es aceptado por los seguidores védicos. Pāṣcarātriki-vidhi significa que si alguien tiene un poco de inclinación hacia el desarrollo espiritual, debe recibir la oportunidad. Esta iniciación significa dar oportunidad. El Bhāgavata dice: kirāta-hūṇāndhra-pulinda-pulkaśā ābhīra-śumbhā yavanāḥ khasādayaḥ (SB 2.4.18).

Estos son los llamados caṇḍālas, o menos que los śūdras. El Bhāgavata da un camino abierto para todos. Incluso alguien que es kirātakirāta significa… generalmente se les llama aborígenes, o los aborígenes muy negros que viven en las selvas, se les llama kirāta. En nuestro país se les llama hantā. De todas maneras, Hun, Hun, una clase de gente en las colinas del norte del Ártico, se les llama Huns. Kirāta-hūṇāndhra-pulinda-pulkaśā ābhīra-śumbhā… hay una lista muy extensa de los caṇḍālas, menos que los śūdras.

El Bhāgavata dice: ye 'nye ca pāpā, no estas clases, incluso menos que ellas, incluso si nacen en familias de tribus pecadoras, también pueden ser purificados. Śudhyanti, pueden ser purificados. Kirāta-hūṇāndhra-pulinda-pulkaśā ābhīra-śumbhā yavanāḥ khasādayaḥ, ye 'nye ca pāpā… ye 'nye ca pāpā śudhyanti (SB 2.4.18). Pueden ser purificados por la asociación de vaiṣṇavas. Ye 'nye ca pāpā yad-apāśrayāśrayāḥ. Upāśraya significa, al igual que una persona que es devoto de Kṛṣṇa, y si alguien toma refugio de tal devoto, puede ser purificado. Esto se llama sistema de paramparā.

Para este bhāgavata-dharma no hay restricción. En cualquier parte del mundo, cualquiera puede aceptar este bhāgavata-dharma. Según ese principio, en la vida de Caitanya Mahāprabhu también Él aceptó a muchos musulmanes como discípulos. Así como Ṭhākura Haridāsa, que nació en una familia musulmana; y Él tomó muchos Pathans como discípulos cuando regresaba de Vṛndāvana. En este sistema, el sistema de discipulado del proceso védico, no hay restricción. Cualquiera puede venir.

Y esto también se confirma en el Bhagavad-gītā. En el Bhagavad-gītā, Kṛṣṇa dice: māṁ hi pārtha vyapāśritya ye 'pi syuḥ pāpa-yonayaḥ (BG 9.32). No importa, incluso si alguien nace en una familia considerada pecadora. Striya śūdrās tathā vaiśya. Incluso mujeres, śūdras, y la clase mercantil de hombres… cualquiera. Mām… ye 'nye ca pāpā.

māṁ hi pārtha vyapāśritya
ye 'pi syuḥ pāpa-yonayaḥ
striya śūdrās tathā vaiśyās
te 'pi yānti parāṁ gatim
(BG 9.32)

También pueden ser elevados a la más alta plataforma de perfección mediante el proceso de iniciación. Y kiṁ punar brāhmaṇaḥ puṇyā bhaktā rājarṣayas tathā (BG 9.33), incluso estas personas pueden ser elevadas, y qué decir de los brāhmaṇas, bhaktas, los devotos, y los rājarṣaya, los grandes kṣatriyas. No hay nada que decir sobre ellos. Incluso estas personas pueden ser elevadas.

Este bhāgavata-dharma es muy bueno, es universal, puede ser aceptado por todos. Desafortunadamente, durante mucho tiempo no hubo prédica de este bhāgavata-dharma. Ahora, por la gracia de Kṛṣṇa, el Señor Caitanya, el bhāgavata-dharma se está expandiendo en los países occidentales. Me alegra mucho que los muchachos y muchachas de esta parte del mundo también lo estén abrazando, y que canten y sigan las reglas y regulaciones correctamente. Así que creo que Kṛṣṇa estará muy…

La iniciación significa que este es el comienzo. Ahora deben seguir las reglas y regulaciones. ¿Cuáles son las reglas y regulaciones? Solo cuatro principios: no tener vida sexual ilícita. No comer nada más que prasādam, o alimentos ofrecidos a Kṛṣṇa. Y Kṛṣṇa no come nada fuera del grupo vegetariano. Porque en el Bhagavad-gītā se dice: patraṁ puṣpaṁ phalaṁ toyaṁ yo me bhaktyā prayacchati (BG 9.26).

No pueden ofrecerle a Kṛṣṇa nada fuera de este alcance. Por lo tanto, no hay lugar para una dieta no vegetariana, incluyendo pescado, huevos, incluso cebollas y lentejas. ¿Cómo se llaman? ¿Lentejas? Ese ḍāl, legumbres. Así que lo han recibido de su Hermano Espiritual, lo sabrán. Y aquí están comiendo el “prasādam” de Kṛṣṇa.

Y nada de juegos de azar ni intoxicación, incluyendo fumar, tomar té o café. Nada de juegos de azar, nada de intoxicación. Estos son los cuatro principios: no tener vida sexual ilícita, no comer alimentos no vegetarianos, no juegos de azar ni intoxicarse. Estos cuatro principios deben ser seguidos, y al principio las ofensas… ¿dónde están…? Léelas. ¿No las tienes?

Hay diez tipos de ofensas. La primera ofensa es burlarse de la literatura védica o de las Escrituras, satāṁ nindā. Y de aquellos que predican la conciencia de Dios, sin importar en qué parte del mundo estén. Aquellos que predican la conciencia de Dios. En su país, el cristianismo… no en su país; por supuesto, se predicó en Asia Central, pero ahora el cristianismo se ha extendido por todas partes. El Señor Jesucristo también predicó la conciencia de Dios. Y Muhammad, Hazrat Muhammad, también predicó la conciencia de Dios. De manera similar, en India hubo varios ācāryas, Rāmānujācārya, Madhvācārya, quienes predicaron la conciencia de Dios.

El Señor Buda, por supuesto, no predicó directamente la conciencia de Dios, pero lo aceptamos como encarnación de Dios. Keśava dhṛta-buddha-śarīra jaya jagadīśa hare (Śrī Daśāvatāra-stotra 9).

Tuvo que predicar entre la clase de hombres ateos que estaban demasiado acostumbrados a la matanza de animales, y Él quería detener la matanza de animales. Ese era su principal objetivo. Por eso he explicado varias veces. Por lo tanto, rechazó la autoridad védica. Porque en la autoridad védica hay recomendación, bajo ciertas condiciones, de sacrificios de animales. Pero Él quería detener completamente el sacrificio de animales. Por eso superficialmente dijo… negó la autoridad del ritual védico. Porque si hubiera aceptado los rituales védicos, no podría haber predicado este ahiṁsā paramo dharma. Esa es una gran historia.

De todos modos, nosotros los vaiṣṇavas aceptamos al Señor Buda como encarnación. Eso se menciona en el Śrīmad-Bhāgavatam. Él es encarnación de Kṛṣṇa. Keśava dhṛta-buddha-śarīra. Indirectamente, los budistas están adorando a Dios. Niegan la existencia de Dios, pero aceptan la encarnación de Dios.

En todas partes, las cuatro principales religiones del mundo, es decir, hinduismo, cristianismo, islamismo o budismo, directa o indirectamente, aceptan a Dios. Y sin aceptar a Dios, no tiene sentido la religión. Eso no es religión. Según el Bhāgavata: dharmaṁ tu sākṣād bhagavat-praṇītam (SB 6.3.19). Dharma, qué significa dharma, religión, son los códigos dados por Dios. Eso es todo. Tal como dice Kṛṣṇa en el Śrīmad-Bhagavad-gītā: sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja (BG 18.66). Kṛṣṇa al principio dijo: dharma-saṁsthāpanārthāya sambhavāmi yuge yuge: “Desciendo para establecer la religión”.

Nuevamente, al final dice sarva-dharmān parityajya. Vino para establecer la religión. Y al final dice que “abandones todo tipo de religiones”. ¿Qué significa eso? Que la religión significa rendirse a Dios, o a Kṛṣṇa. Eso es religión. Si no existe tal principio… rendirse a Dios, eso es religión. No los rituales. Los rituales son superficiales. El Bhāgavata dice: sa vai puṁsāṁ paro dharmo yato bhaktir adhokṣaje (SB 1.2.6).

Pueden seguir cualquier tipo de religión, eso no importa. Pero la prueba será cuánto han desarrollado la conciencia de Dios, o la conciencia de Kṛṣṇa. Esa es la prueba. Si eso falta, entonces simplemente han perdido su tiempo.

dharmaḥ svanuṣṭhitaḥ puṁsāṁ
viṣvaksena-kathāsu yaḥ
notpādayed ratiṁ yadi
śrama eva hi kevalam
(1.2.8)

Si, siguiendo los principios rituales de cualquier tipo de religión, uno no ha desarrollado la conciencia de Dios o el amor a Dios, entonces simplemente es una pérdida de tiempo y esfuerzo. Eso es todo.

Así, gradualmente las personas llegan al punto de pensar que Dios ha muerto. Han desarrollado tanto amor por Dios que quieren ver que Dios está muerto. Eso significa que no han seguido ningún tipo de religión. Todo esto es inútil. Śrama eva hi kevalam. Simplemente han desperdiciado su esfuerzo. Dios no puede estar muerto. Es una propuesta sin sentido. ¿Cómo puede Dios…?

Si estamos rezando a Dios: “Oh Dios, danos nuestro pan de cada día”, y el pan nos es provisto, ¿cómo puede estar muerto Dios? Dios no puede estar muerto. Estas son propuestas sin sentido. No se aferren a estas propuestas sin sentido. Dios existe. Él es nitya nityānām. Así como nosotros existimos, de manera similar Dios existe. Y Él es el principal entre los eternos. Nosotros también somos eternos: Na jāyate na mriyate vā kadācit (ES/BG 2.20|BG 2.20]]).

Estas son las instrucciones védicas. Dios está allí, yo estoy aquí; Dios es eterno, yo soy eterno; Él es sac-cid-vigrahaḥ, yo también lo soy. En este momento, mi cuerpo es material. Pero cuando sea liberado, también me convertiré en sac-cid-ānanda vigrahaḥ (BS 5.1). Estas cosas las irán aprendiendo gradualmente del Śrīmad-Bhāgavatam y del Bhagavad-gītā. Ahora, este Hare Kṛṣṇa, este proceso de canto, está purificando sus corazones. A medida que avancen en la purificación del corazón, Dios se revelará ante ustedes. Dios está sentado con ustedes: Īśvaraḥ sarva-bhūtānāṁ hṛd-deśe 'rjuna tiṣṭhati (BG 18.61).

Kṛṣṇa está sentado en el corazón de todos. Simplemente podemos verlo tan pronto como el corazón esté limpio. Śṛṇvatām... y Dios les ayudará:

śṛṇvatāṁ sva-kathāḥ kṛṣṇaḥ
puṇya-śravaṇa-kīrtanaḥ
hṛdy antaḥ stho abhadrāṇi
vidhunoti suhṛt satām
(SB 1.2.17)

Tan pronto como, con devoción y fe, canten este Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, Dios les ayudará. Kṛṣṇa les ayudará desde dentro a limpiar sus corazones, para que puedan ver las cosas tal como son.

Debemos evitar blasfemar contra las personas que han predicado la conciencia de Dios por todo el mundo. No debemos despreciar el valor de las Escrituras. Y la actividad pecaminosa más obstinada es actuar de manera pecaminosa confiando en el canto de Hare Kṛṣṇa. Porque se dice que tan pronto como cantan Hare Kṛṣṇa, se liberan de toda actividad pecaminosa.

No hay diferencia entre Kṛṣṇa y el nombre de Kṛṣṇa. Es absoluto. Así que si alguien piensa: “Estoy cantando Hare Kṛṣṇa, por lo tanto, puedo seguir cometiendo todo tipo de pecados”, eso es el mayor… nāmnād balād yasya hi pāpa-buddhir (Padma Purāṇa, Brahma-khaṇḍa 25.16).

Cualquiera que cometa actividades pecaminosas… ya he explicado las cuatro clases de actividades pecaminosas que deben evitar. Pero si piensan que, al cantar, no habrá reacción por sus pecados, eso es el mayor pecado, la mayor ofensa. Nunca. No cometan actividades pecaminosas. Y sāmyaṁ śubha-kriyā api pramādaḥ. Esta es otra gran ofensa: no acepten este canto como una actividad auspiciosa. Es trascendental, más allá de lo auspicioso o inauspicioso. Es una vibración del cielo espiritual que les atraerá gradualmente hacia el cielo espiritual, más allá de este cielo material.

Vyakto 'vyaktāt sanātanaḥ. Paras tasmād tu bhāva anya (BG 8.20). A medida que obtienen información del Bhagavad-gītā, hay otra naturaleza llamada naturaleza espiritual, y los devotos están intentando… algunos intentan fusionarse con la existencia espiritual únicamente, y nosotros los devotos queremos mantener la individualidad y asociarnos con la Personalidad Suprema de Dios, Kṛṣṇa.

Gradualmente lo aprenderán de las clases y los libros, y con la asociación de sus Hermanos y Hermanas Espirituales. Esta es su iniciación. Tómenla muy en serio. Canten Hare Kṛṣṇa con mucha fe, y sus vidas serán exitosas.

Muchas gracias. Hare Kṛṣṇa. Ahora canten Hare Kṛṣṇa. (“japa”)

Canta en voz alta.

(cortado)... (inaudible) …cuando yo diga: “svāhā“, ustedes todos deben repetir. Todos repitan. (canta oraciones para el sacrificio de fuego, los devotos responden).

oṁ apavitraḥ pavitro vā
sarvāvasthāṁ gato 'pi vā
yaḥ smaret puṇḍarīkākṣaṁ
sa bahyābhyantaraḥ śuciḥ
nama oṁ viṣṇu-pādāya kṛṣṇa-preṣṭhāya bhū-tale
śrīmate bhaktivedānta-svāmin iti nāmine
svāhā, svāhā, svāhā
vande 'haṁ śrī-guroḥ śrī-yuta-pada-kamalaṁ śrī-gurūn vaiṣṇavāṁś ca
śrī-rūpaṁ sāgrajātaṁ saha-gaṇa-raghunāthānvitaṁ taṁ sa-jīvam
sādvaitaṁ sāvadhūtaṁ parijana-sahitaṁ kṛṣṇa-caitanya-devaṁ
śrī-rādhā-kṛṣṇa-pādān saha-gaṇa-lalitā-śrī-viśākhānvitāṁś ca
svāhā, svāhā, svāhā
nama oṁ viṣṇu-pādāya kṛṣṇa-preṣṭhāya bhū-tale
śrīmate bhaktisiddhānta-sarasvatīti nāmine
śrī-vārṣabhānavī-devī-dayitāya kṛpābdhaye
kṛṣṇa-sambandha-vijṣāna-dāyine prabhave namaḥ
mādhuryojjvala-premāḍhya-śrī-rūpānuga-bhaktida-
śrī-gaura-karuṇā-śakti-vigrahāya namo 'stu te
namas te gaura-vāṇī-śrī-mūrtaye dīna-tāriṇe
rūpānuga-viruddhāpasiddhānta-dhvānta-hāriṇe
svāhā, svāhā, svāhā
namo gaura-kiśorāya sākṣād-vairāgya-mūrtaye
vipralambha-rasāmbhodhe pādāmbujāya te namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
namo bhaktivinodāya sac-cid-ānanda-nāmine
gaura-śakti-svarūpāya rūpānuga-varāya te
svāhā, svāhā, svāhā
gaurāvirbhāva-bhūmes tvaṁ nirdeṣṭā saj-jana-priyaḥ
vaiṣṇava-sārvabhaumaḥ śrī-jagannāthāya te namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
vānchā-kalpatarubhyaś ca kṛpā-sindhubhya eva ca
patitānāṁ pāvenebhyo vaiṣṇavebhyo namo namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
namo mahā-vadānyāya kṛṣṇa-prema-pradāya te
kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-nāmne gaura-tviṣe namaḥ
svāhā, svāhā, svāhā
panca-tattvātmakaṁ kṛṣṇaṁ bhakta-rūpa-svarūpakam
bhaktāvatāraṁ bhaktākhyaṁ namāmi bhakta-śaktikam
svāhā, svāhā, svāhā
he kṛṣṇa karuṇā-sindho dīna-bandho jagat-pate
gopeśa gopikā-kānta rādhā-kānta namo 'stu te
svāhā, svāhā, svāhā
jayatāṁ, suratau, paṅgor, mama, manda, mater, gate
mat, sarvasva, padām, bhojau, rādhā, madana, mohanau
(Sambandhādhideva Praṇāma)
svāhā, svāhā, svāhā
dīvyad, vṛnda, araṇya, kalpa, drumādhaḥ
śrīmad, ratna, agāra, siṁha, asana-sthau
śrī śrī, rādhā, śrīla, govinda, devau
preṣṭhā, devī, sevya, mānau, smarāmi
(Abhidheyādhideva Praṇāma)
svāhā, svāhā, svāhā
śrīmān, rāsa, rasa, arambhī, vaṁśī, vaṭa, taṭa, sthitaḥ
karṣan, veṇu, svanair, gopīr, gopī, nāthaḥ, śriye, astu, naḥ
(Prayojanādhideva Praṇāma)
svāhā, svāhā, svāhā
cintāmaṇi-prakara-sadmasu kalpa-vṛkṣa-
lakṣāvṛteṣu surabhīr abhipālayantam
lakṣmī-sahasra-śata-sambhrama-sevyamānaṁ
govindam Adi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi
(BS 5.29)
svāhā, svāhā, svāhā
tapta-kāṣcana-gaurāṅgi rādhe vṛndāvaneśvari
vṛṣabhānu-sute devī praṇamāmi hari-priye
svāhā, svāhā, svāhā

¿Hay otro? No, está bien. Levántate. Levántense todos.

(continúa recitando oraciones para el sacrificio de fuego, los devotos responden tres veces)

nama oṁ, brahmaṇya, devāya
go, brāhmaṇa, hitāya ca
jagad, dhitāya, kṛṣṇāya
govindāya, namo, namaḥ
(Viṣṇu Purāṇa 1.19.65)

Pon esto así. Lentamente, sí. No. Junta las manos.

(continúa recitando oraciones para el sacrificio de fuego, los devotos responden)

hare kṛṣṇa hare kṛṣṇa kṛṣṇa kṛṣṇa hare hare
hare rāma hare rāma rāma rāma hare hare
hare kṛṣṇa hare kṛṣṇa kṛṣṇa kṛṣṇa hare hare
hare rāma hare rāma rāma rāma hare hare
hare kṛṣṇa hare kṛṣṇa kṛṣṇa kṛṣṇa hare hare
hare rāma hare rāma rāma rāma hare hare

inclínense, nama oṁ viṣṇu-pādāya. (los devotos ofrecen reverencias)

¿Dónde está Nanda-kiśora? Nanda-kiśora, canta Hare Kṛṣṇa. Canta Hare Kṛṣṇa. Toca el harmonio. Canta... (inaudible)... (kīrtana)

(pausa) (japa) Ahora distribuye prasādam.

(pausa)

(pausa) distribuye eso.. (bengalí inaudible)... yodi keu ase amar prasad niye, yeman mandirer niyam . . . (...si alguien me trae prasadam, tal y como es la norma del templo...)

Guest: Thik ache . . . ( Muy bien, eso está bien...)

Prabhupāda: Puedes detenerlo (refiriéndose a la grabadora) (fin)