ES/730406 - Clase SB 02.01.01-2 - Nueva York

His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda



730406SB-Nueva York, 6 abril 1973 - 25:40 minutos



(Video - 00:43)

Prabhupāda: Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. (los devotos repiten) (dirige el canto del verso)

varīyān eṣa te praśnaḥ
kṛto loka-hitaṁ nṛpa
ātmavit-sammataḥ puṁsāṁ
śrotavyādiṣu yaḥ paraḥ
(SB 2.1.1)
śrotavyādīni rājendra
nṛṇāṁ santi sahasraśaḥ
apaśyatām ātma-tattvaṁ
gṛheṣu gṛha-medhinām
(SB 2.1.2)

(Audio 02:24) (Video - 03:07)

Parīkṣit Mahārāja preguntó a Śukadeva Gosvāmī: “¿Cuál es mi deber? Ahora voy a morir dentro de siete días, ¿cuál es mi deber?”. Preguntó por Kṛṣṇa, porque Parīkṣit Mahārāja, nacido en una familia vaiṣṇava, nieto de Arjuna... los Pāṇḍavas, son vaiṣṇavas y devotos de Kṛṣṇa, desde la infancia tuvo la oportunidad de adorar a Kṛṣṇa. Jugaba con las Deidades de Kṛṣṇa, por lo que, naturalmente, se inclinó por oír hablar de Kṛṣṇa. Así que preguntó: “¿Cuál es mi deber? ¿Debo simplemente escuchar sobre Kṛṣṇa, o algo más?”. Al oír esta pregunta, Śukadeva Gosvāmī le felicita: varīyān eṣa te praśnaḥ. (SB 2.1.1): “Oh, tu pregunta es muy maravillosa, muy bienvenida”, varīyān. Varīyān significa “muy bienvenido”.

(al lado) ¿Cómo he dicho, varīyān?

“Glorioso”, sí. “Glorioso praśnaḥ, porque han preguntado por Kṛṣṇa”.

Varīyān eṣa te praśnaḥ kṛto loka-hitaṁ nṛpa (SB 2.1.1): “Mi querido rey, esta pregunta es muy oportuna para todos los pueblos del mundo”. Si simplemente indagamos sobre Kṛṣṇa u oímos hablar de Kṛṣṇa, aunque no entendamos, pero esa vibración de “Kṛṣṇa”... tal como estamos cantando “Hare Kṛṣṇa”. Puede que no sepamos el significado de Hare Kṛṣṇa, pero aun así, porque es un sonido trascendental, es auspicioso. Donde sea que canten Hare Kṛṣṇa, puede que los escuchen o puede que no los escuchen, es auspicioso para ellos.

Estamos enviando a nuestros hombres a hacer saṅkīrtana en las calles. No importa si la gente está deseosa de escucharlos o no, pero es auspicioso. Esto creará un ambiente que es muy, muy agradable para la sociedad humana. Este debe ser nuestro principio. No es porque estemos cantando, que nadie esté teniendo cuidado, no nos decepcionaremos. Nuestro movimiento de saṅkīrtana es tan bueno, que sencillamente cantando, las vibraciones crearán una atmósfera auspiciosa, varīyān eṣa te praśnaḥ (SB 2.1.1).

Ahora, lo pueden ver en la práctica, quienes son miembros antiguos... yo comencé en Nueva York, en aquel local comercial, sencillamente cantando. Jóvenes estadounidenses, no los soborné para que me siguieran. Ese era el único activo, cantar. En la plaza Tompkinson del parque, este Brahmānanda Swami, fue el primero en venir a bailar con mi canto. (risas) Él y Acyutānanda, ese fue el primer baile de nuestro movimiento de conciencia de Kṛṣṇa. (risas) Sí. Y yo no tenía mṛdaṅgas. Eso era un... ¿qué es eso?

Devoto: (inaudible) ...tambor.

Prabhupāda: Tambor, un pequeño tambor. Yo cantaba Hare Kṛṣṇa de... desde las dos hasta las cinco, tres horas, y muchos jóvenes vinieron a unirse, y hubo una primer fotografía en el Times, New York Times, ellos lo apreciaron, y la gente también lo apreció. Este canto, en el comienzo solo se cantaba. No había... nada más. Durante ese tiempo no había programa de distribución de prasāda. Eso vino después.

Siempre debemos tener confianza en que este canto no es una vibración de este mundo material. Esto no es una vibración del mundo material. Narottama dāsa Ṭhākura dice: golokera prema-dhana hari-nāma-saṅkīrtana (Narottama dāsa Ṭhākura). Se ha importado del mundo espiritual. Es completamente espiritual. De lo contrario, ¿cómo es posible? A veces los llamados yogīs, dicen que cantar...

En Bombay hay un supuesto sinvergüenza, que dice: “El canto de mantra Hare Kṛṣṇa y el canto de Coca-Cola es lo mismo”. Es un sinvergüenza. Él no sabe que esto no es una vibración de este mundo material. Pero uno que no tiene conocimiento, piensan que: “¿Cuál es el significado de este canto, 'Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa'?”. Pero prácticamente pueden ver que podemos seguir cantando día y noche, aun así no nos cansaremos, pero cualquier otro nombre material que tomen, después de cantar tres veces se sentirán cansados. Esa es la prueba. Pueden seguir cantando día y noche, nunca se sentirán cansados. Esta gente, la pobre gente, (no) tiene cerebro para entender.

De todos modos, el canto es tan auspicioso, que Caitanya Mahāprabhu ha dado Su bendición: ceto-darpaṇa-mārjanaṁ bhava-mahā-dāvāgni-nirvāpaṇam (CC Antya 20.12). Estamos sufriendo en este mundo material porque no estamos limpios de nuestro entendimiento ni de nuestro corazón. El corazón no está limpio. Este canto nos ayudará a limpiar el corazón.

śṛṇvatāṁ sva-kathāḥ kṛṣṇaḥ
puṇya-śravaṇa kīrtanaḥ
hṛdy antaḥ stho abhadrāṇi
vidhunoti suhṛt satām
(SB 1.2.17)

El canto es tan agradable que tan pronto como se toma el canto, o se oye hablar de Kṛṣṇa —el canto también es oír hablar de Kṛṣṇa—, inmediatamente comienza el proceso de limpieza, ceto-darpaṇa-mārjanaṁ. (CC Antya 20.12). Y en cuanto nuestro corazón se limpia, bhava-mahā-davāgni-nirvāpaṇam, entonces nos liberamos del fuego abrasador de esta existencia material.

El canto es tan auspicioso, por eso aquí Parīkṣit Mahārāja, Śukadeva Gosvāmī dice: varīyān eṣa te praśnaḥ kṛto loka-hitaṁ nṛpa (SB 2.1.1). En otro lugar también, Śukadeva Gosvā... Sūta, Sūta Gosvāmī dijo: yat kṛtaḥ kṛṣṇa-sampraśno yayātmā suprasīdati (SB 1.2.5). Cuando las grandes personas santas de Naimiṣāraṇya preguntaron por Kṛṣṇa, éste respondió así. Yat kṛtaḥ kṛṣṇa-sampraśnaḥ: “Como has indagado sobre Kṛṣṇa, eso limpiará tu corazón, yenātmā samprasīdati. Sentirás una dicha muy trascendental, un confort, dentro de tu corazón”.

Varīyān eṣa te praśnaḥ kṛto loka-hitam (SB 2.1.1). Loka-hitam. En realidad, nuestro movimiento es la principal actividad de bienestar para la sociedad humana, loka-hitam. No es un negocio. Negocio significa mi hitam, mi beneficio solamente. No lo es. Es el negocio de Kṛṣṇa. El negocio de Kṛṣṇa significa que Kṛṣṇa es para todos; por lo tanto, el negocio de Kṛṣṇa es para todos. Por eso, acogemos a todo el mundo. No hay ninguna distinción. “Ven aquí y canta”, loka-hitam. Y un sādhu, una persona santa, debe pensar siempre en loka-hitam.

Esa es la diferencia entre el sādhu y el hombre ordinario. El hombre ordinario, piensa sólo en sí mismo, o se expande, para la familia, para la comunidad, para la sociedad, para la nación. Todo eso es egoísmo expandido. Expandido. Cuando estoy solo, pienso sólo en mi beneficio. Cuando he crecido un poco, pienso en mis hermanos y hermanas. Y cuando estoy un poco avanzado, pienso en mi familia. Un poco más avanzado, pienso en mi comunidad. Un poco más avanzado, pienso en mi país, en mi nación. O puedo pensar en toda la sociedad humana, internacionalmente. Pero Kṛṣṇa es tan grande que Kṛṣṇa incluye a todos. No sólo la sociedad humana, la sociedad animal, la sociedad de las aves, la sociedad de las bestias, la sociedad de los árboles... todo. Kṛṣṇa dice: ahaṁ bīja-pradaḥ pitā (BG 14.4): “Yo soy el padre que aporta las semillas de todas estas formas”. Hay 8.400.000 tipos de formas diferentes. Kṛṣṇa afirma: “Ellos, todos ellos, son Mis entidades vivientes parte y porción, pero ahora están cubiertos por un vestido diferente solamente. Pero son entidades vivientes”. Esta es la visión de la conciencia de Kṛṣṇa.

Por lo tanto, uno que es realmente consciente de Kṛṣṇa consciente, paṇḍita, paṇḍitāḥ sama-darśinaḥ... (BG 5.18). Paṇḍitāḥ, él no ve el vestido exterior; ve a la entidad viviente atrapada en este tipo particular de cuerpo. No se preocupa por el cuerpo. Por lo tanto, un sādhu siempre piensa en el beneficio de todos. Al igual que Rūpa Gosvāmī, Sanātana Gosvāmī. De los Gosvāmī se dice: lokānāṁ hita-kāriṇau tri-bhuvane mānyau (Śrī Ṣaḍ Gosvāmy Aṣṭaka 2). Debido a que fueron benefactores de toda clase de entidades vivientes, por lo tanto fueron honrados tri-bhuvane, en los tres mundos. Tri-bhuvane. Lokānāṁ hita-kāriṇau. Nānā-śāstra-vicāraṇaika-nipuṇau.

La ocupación de un sādhu es en beneficio de todas las entidades vivientes. A un sādhu no le gusta cortar ni siquiera un árbol, porque sabe: “Aquí hay una entidad viviente. Está aquí durante muchos años por su karma, y tiene que continuar así durante muchos años más. No puede evitar esto, porque es la ley de la naturaleza”. Al igual que si los meten en la cárcel durante seis meses, nadie puede salvarlos, nadie puede hacerles menos... un día menos que seis meses.

Obtenemos nuestro tipo particular de cuerpo, tenemos que permanecer en ese cuerpo durante un cierto período por las leyes de la naturaleza. Al cortar el cuerpo, la entidad viviente no muere; pero debido a que interrumpimos la continuación de su período, por lo tanto nos volvemos pecadores. No se puede cortar ni siquiera un árbol sin el propósito de Kṛṣṇa. Sin el propósito de Kṛṣṇa no podemos matar ni siquiera una hormiga, no podemos cortar ni siquiera un árbol, entonces seremos susceptibles de castigo. Un sādhu ve que: “Aquí también hay una entidad viviente”. Paṇḍitāḥ sama-dar...

vidyā-vinaya-sampanne
brāhmaṇe gavi hastini
śuni caiva śva-pāke ca
paṇḍitāḥ sama-darśinaḥ
(BG 5.18)

El Paṇḍita no hace ninguna discriminación de que: “Aquí hay un animal, aquí hay un hombre”. No, él ve: “El animal también es parte y porción de Kṛṣṇa. Tiene un cuerpo diferente. Y el hombre también es parte de Kṛṣṇa, tiene un cuerpo diferente. Karmaṇā, de acuerdo con el karma de uno, es puesto en un tipo de cuerpo diferente”. Loka-hitam.

Ahora bien, este kṛṣṇa-sampraśnaḥ, esta pregunta y respuesta sobre Kṛṣṇa, si simplemente escuchamos, esa es la recomendación de Caitanya Mahāprabhu. Sthāne sthitāḥ śruti-gatāṁ tanu-vāṅ-manobhir (SB 10.14.3). Permanezcan en su posición, pero traten de oír hablar de Kṛṣṇa. Eso es lo que se recomienda. Simplemente vienen a este templo y tratan de oír sobre Kṛṣṇa, sthāne sthitāḥ śruti-gatāṁ tanu-vāṅ... eso purificará. Kṛṣṇa-kīrtana, el nombre de Kṛṣṇa, es tan poderoso, simplemente si escuchan: “Kṛṣṇa, Kṛṣṇa, Kṛṣṇa, Kṛṣṇa, Kṛṣṇa”, se purifican. Se purifican.

Por eso se dice: varīyān eṣa te praśnaḥ kṛto loka-hitaṁ nṛpa, ātmavit-sammataḥ. (SB 2.1.1). Ātmavit. No es que sólo estén elogiando. Ātmavit-sammataḥ. Todas las grandes personalidades que se autorrealizan, ātmavit. Ātmavit significa uno que conoce ātmā. La gente en general, no conoce a ātmā. Pero ātmavit significa uno que conoce a ātmā, ahaṁ brahmāsmi, “Soy alma espiritual. No soy este cuerpo”, y aquel que conoce bien este ātma-tattva.

A menos que uno sea consciente de este ātma-tattva, cualquier cosa que esté haciendo, está siendo derrotado. Ellos ven... generalmente la gente piensa que: “Ahora estoy construyendo este gran edificio rascacielos. Soy exitoso. Me he convertido en Rothschild, me he convertido en Paul”. Eso no es ātma-vit. Ātma-vit... porque es materialmente opulento, eso no significa ātma-vit. Ese tema se tratará en el siguiente verso, apaśyatām ātma-tattvam (SB 2.1.2). Uno que no puede ver su ātma: gṛheṣu gṛha-medhinām. Son compactados en esta forma de vida materialista, gṛheṣu gṛha-medhinām. Su condición es muy...

En realidad, esta es la posición de todo el mundo. Ellos no son ātma-vit. No indagan en el ātma-tattvam; por lo tanto, son menos inteligentes. Por eso digo que nosotros... nuestra propaganda es para hacer a la gente más inteligente. Puede que no se lo hayan tomado muy bien. Pensaron que: “Este pobre svāmī ha venido a hacernos inteligentes”. Pero en realidad ese es el hecho. Ese es el hecho. Esto no es inteligencia, ese concepto corporal de la vida: “Estropeo toda mi vida por las comodidades corporales, y luego, después de abandonar este cuerpo, me convierto en un gato y un perro”. Entonces, ¿qué es esa inteligencia? ¿Es una inteligencia muy buena?

En realidad ha sucedido. No quiero discutirlo. Nuestro Hermano Mayor, Śrīdhara Mahārāja, dice... estaba hablando de un artículo que uno de nuestros grandes políticos, muy... en la India, se ha convertido ahora en un perro en Suecia. Está publicado. Hubo preguntas sobre algunos hombres prominentes en la India, y él ha respondido, y una de las respuestas es: “Tal y tal político, es ahora uno de los dos perros de un caballero en Suecia”. ¿Lo ven?

Esta vez, en esta vida puedo llegar a ser un hombre muy grande, o un gran político, un gran diplomático, un gran hombre de negocios, pero la próxima vida, después de su muerte, es su gran... su grandeza de esta grandeza material no les ayudará. Eso dependerá de su trabajo. Y la naturaleza les ofrecerá un cierto tipo de cuerpo, que tendrán que aceptar. Por supuesto que lo olvidarán. Esa es la concesión que da la naturaleza. Al igual que no recordamos lo que habíamos sido en nuestra vida pasada. Si recuerdo que... supongamos que fui un rey en mi vida pasada, ahora me he convertido en un perro, entonces cuánto sufrimiento sería. Por lo tanto, por ley de la naturaleza uno olvida. Y la muerte significa este olvido. La muerte significa este olvido.

Esta es una gran ciencia. La gente no la conoce. Nuestro movimiento de conciencia de Kṛṣṇa es muy científico, autorizado, por lo que nuestro asunto es iluminar a la gente en la medida de lo posible, y al mismo tiempo debemos permanecer iluminados. Que no nos cubra de nuevo la oscuridad de māyā. Que debemos ser... que pueden mantenerte muy en forma para no ser cubiertos por māyā. Mām eva ye prapadyante māyām etāṁ taranti te (BG 7.14). Si se adhieren muy estrictamente al principio de la conciencia de Kṛṣṇa, entonces māyā no podrá tocarles. Ese es el único remedio. De lo contrario, māyā siempre está buscando la oportunidad, el resquicio, cómo puede capturarles de nuevo. Pero si permanecen estrictamente en la conciencia de Kṛṣṇa, māyā no podrá hacer nada. Mām eva ye prapadyante.

Daivī hy eṣa guṇa-mayī mama māyā duratyayā. Es muy difícil salir de las garras de māyā. Es muy difícil. Pero Kṛṣṇa dice: mām eva ye prapadyante māyām etāṁ taranti te (BG 7.14): si uno está estrictamente adherido a los pies de loto de Kṛṣṇa siempre... por lo tanto nuestro programa es veinticuatro horas pensando en Kṛṣṇa. Satatam. Satataṁ cintayo kṛṣṇa. Kīrtanīyaḥ sadā hariḥ (CC Adi 17.31). Estos es lo recomendado. Si simplemente pensamos en Kṛṣṇa... si no pueden hacer nada, simplemente piensen en Él. Esa es la más alta perfección meditativa.

Canten siempre el mantra Hare Kṛṣṇa, estén en contacto con Kṛṣṇa de tantas maneras, entonces estarán seguros. Māyā no podrá tocarles. Y si podemos de un modo u otro pasar nuestros días, y en el momento de la muerte recordamos a Kṛṣṇa, entonces toda la vida es un éxito.

Muchas gracias.

Devotos: Gracias, todas las glorias a Prabhupāda! (fin del audio)