ES/SB 5.12.15


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 15

sā māṁ smṛtir mṛga-dehe ’pi vīra
kṛṣṇārcana-prabhavā no jahāti
atho ahaṁ jana-saṅgād asaṅgo
viśaṅkamāno ’vivṛtaś carāmi


PALABRA POR PALABRA

—ese; mām—yo; smṛtiḥ—recuerdo de las actividades de mi vida anterior; mṛgadehe—en un cuerpo de ciervo; api—aunque; vīra—¡oh, gran héroe!; kṛṣṇa-arcanaprabhavā—que apareció debido a la influencia del servicio sincero a Kṛṣṇa; no jahāti—no abandoné; atho—por ello; aham—yo; jana-saṅgāt—de la relación con hombres comunes; asaṅgaḥ—completamente desapegado; viśaṅkamānaḥ—temeroso; avivṛtaḥ—inadvertido para los demás; carāmi—voy de un lugar a otro.


TRADUCCIÓN

Mi querido y heróico rey, por haber servido sinceramente al Señor en mi vida anterior, en aquel cuerpo de ciervo podía recordar todo lo que me había ocurrido. Sigo siendo consciente de aquella caída, y por ello siempre me mantengo apartado de los hombres comunes. Temeroso de la mala compañía de los materialistas, vago solo por el mundo, inadvertido para todos.


SIGNIFICADO

En el Bhagavad-gītā se dice: svalpam apy asya dharmasya (Bg. 2.40). Pasar de la vida humana a la vida animal es, ciertamente, una gran caída, pero, en el caso de Bharata Mahārāja o de cualquier devoto, el servicio devocional ofrecido al Señor nunca es en vano. Como se afirma en el Bhagavad-gītā (8.6): yaṁ yaṁ vāpi smaran bhāvaṁ tyajaty ante kalevaram. Por ley de la naturaleza, en el momento de morir la mente está absorta en una determinada forma de pensar, que puede llevarnos a una vida animal; el devoto, sin embargo, nunca sale perdiendo. Bharata Mahārāja no olvido su posición a pesar de haber recibido un cuerpo de ciervo. Debido a ello, en aquel cuerpo siempre procuró tener bien presente la causa de su caída. Como resultado, le fue dada la oportunidad de nacer en una familia de brāhmaṇas muy puros. De modo que su servicio al Señor nunca fue en vano.