ES/SB 5.24.23


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 23

yat tad bhagavatānadhigatānyopāyena yācñā-cchalenāpahṛta-
sva-śarīrāvaśeṣita-loka-trayo varuṇa-pāśaiś ca sampratimukto
giri-daryāṁ cāpaviddha iti hovāca.


PALABRA POR PALABRA

yat—que; tat—ese; bhagavatā—por la Suprema Personalidad de Dios; anadhigataanya-upāyena—a quien no se percibe por otros medios; yācñā-chalena—con el truco de mendigar; apahṛta—arrebatadas; sva-śarīra-avaśeṣita—quedándose únicamente con el cuerpo; loka-trayaḥ—los tres mundos; varuṇa-pāśaiḥ—con las cuerdas de Varuṇa; ca—y; sampratimuktaḥ—completamente atado; giri-daryām—en una cueva de una montaña; ca—y; apaviddhaḥ—retenido; iti—así; ha—en verdad; uvāca—dijo.


TRADUCCIÓN

Como no veía otra forma de quitárselo todo a Bali Mahārāja, la Suprema Personalidad de Dios recurrió a un truco, y, acudiendo a él como un mendigo, le arrebató los tres mundos. A Bali Mahārāja solo le quedaba el cuerpo, pero el Señor aún no estaba satisfecho. Le hizo prisionero, le ató con las cuerdas de Varuṇa y le arrojó a una cueva en una montaña. Pero Bali Mahārāja era un devoto tan excelso que, a pesar de haber sido despojado de todas sus propiedades y arrojado a una cueva, habló de la siguiente manera.