ES/SB 5.7.8


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 8

evaṁ sarśāyuta-sahasra-paryantāvasita-karma-nirvāṇāvasara
’dhibhujyamānaṁ sva-tanayebhyo rikthaṁ pītṛ-paitāmahaṁ
yathā-dāyaṁ vibhajya svayaṁ sakala-sampan-niketāt sva-niketat
pulahāśramaṁ pravavrāja.


PALABRA POR PALABRA

evam—siempre ocupado de ese modo; varṣa-ayuta-sahasra—mil veces diez mil años; paryanta—hasta entonces; avasita-karma-nirvāṇa-avasaraḥ—Mahārāja Bharata que acertó a reconocer el momento del fin de su opulencia real; adhibhujyamānam—disfrutada de ese modo durante ese tiempo; sva-tanayebhyaḥ—a sus propios hijos; riktham—la riqueza; pitṛ-paitāmaham—que había recibido de su padre y sus antepasados; yathā-dāyam—conforme a las leyes dāya-bhāk de Manu; vibhajya—dividir; svayam—personalmente; sakala-sampat—de todo tipo de opulencias; niketāt—la morada; sva-niketāt—del hogar paterno; pulaha-āśramam pravavrāja—fue al āśrama de Pulaha en Hardwar (donde pueden obtenerse las śālagrāma-śilās).


TRADUCCIÓN

El destino estableció que Mahārāja Bharata disfrutase de la opulencia material durante mil veces diez mil años. Una vez cumplido ese período, se retiró de la vida familiar y dividió entre sus hijos sus riquezas heredadas de sus antepasados. Entonces abandonó el hogar paterno, morada de toda opulencia, y partió hacia Pulahāśrama, en Hardwar, el lugar donde se encuentran las śālagrāma-śilās.


SIGNIFICADO

Según la ley de dāya-bhāk‚ quien hereda una propiedad debe, a su vez, legarla a la siguiente generación. Bharata Mahārāja cumplió perfectamente con esa ley. Primero disfruto de las propiedades paternas durante mil veces diez mil años, y en el momento de retirarse dividió esa propiedad entre sus hijos, y partió hacia Pulaha-āśrama.