ES/SB 6.3.34


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 34

itthaṁ svabhartṛ-gaditaṁ bhagavan-mahitvaṁ
saṁsmṛtya vismita-dhiyo yama-kiṅkarās te
naivācyutāśraya-janaṁ pratiśaṅkamānā
draṣṭuṁ ca bibhyati tataḥ prabhṛti sma rājan


PALABRA POR PALABRA

ittham—de ese poder; sva-bhartṛ-gaditam—explicada por su amo (Yamarāja); bhagavat-mahitvam—la gloria extraordinaria de la Suprema Personalidad de Dios, y de Su nombre, fama, forma y atributos; saṁsmṛtya—recordando; vismita-dhiyaḥ—cuyas mentes estaban llenas de asombro; yama-kiṅkarāḥ—todos los sirvientes de Yamarāja; te—ellos; na—no; eva—en verdad; acyuta-āśraya-janam—una persona que se ha refugiado en los pies de loto de Acyuta, el Señor Kṛṣṇa; pratiśaṅkamānāḥ—siempre temiendo; draṣṭum—ver; ca—y; bibhyati—sienten miedo; tataḥ prabhṛti—comenzando por ellos; sma—en verdad; rājan—¡oh, rey!


TRADUCCIÓN

Tras escuchar de labios de su amo las extraordinarias glorias del Señor, junto con las glorias de Su nombre, fama y atributos, los yamadūtas se sintieron completamente asombrados. Desde entonces, tan pronto como ven a un devoto, sienten miedo de él y no se atreven a mirarlo de nuevo.


SIGNIFICADO

A partir de este incidente, los yamadūtas han abandonado la peligrosa costumbre de acercarse a los devotos. Para los yamadūtas, los devotos son peligrosos.