ES/SB 8.22.13


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 13

tam indra-senaḥ sva-pitāmahaṁ śriyā
virājamānaṁ nalināyatekṣaṇam
prāṁśuṁ piśaṅgāmbaram añjana-tviṣaṁ
pralamba-bāhuṁ śubhagarṣabham aikṣata


PALABRA POR PALABRA

tam—a Prahlāda Mahārāja; indra-senaḥ—Bali Mahārāja, que poseía todo el poderío militar de Indra; sva-pitāmaham—a su abuelo; śriyā—presente con sus hermosos rasgos; virājamānam—que estaba de pie; nalina-āyata-īkṣaṇam—con ojos tan anchos como los pétalos de una flor de loto; prāṁśum—un cuerpo muy hermoso; piśaṅgaambaram—vestido con ropas amarillas; añjana-tviṣam—con su cuerpo, cuyo color recordaba el cosmético negro para los ojos; pralamba-bāhum—brazos muy largos; śubhaga-ṛṣabham—a la mejor de todas las personas auspiciosas; aikṣata—él vio.


TRADUCCIÓN

Bali Mahārāja vio entonces a su abuelo, Prahlāda Mahārāja, la persona más afortunada, cuyo cuerpo oscuro tenía el matiz negro de un cosmético para los ojos. Su figura era alta y elegante; iba vestido con ropas amarillas, tenía los brazos largos, y sus hermosos ojos eran como los pétalos de una flor de loto. Era querido por todos, y su presencia resultaba muy grata.