ES/SB 8.22.15


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 15

sa tatra hāsīnam udīkṣya sat-patiṁ
hariṁ sunandādy-anugair upāsitam
upetya bhūmau śirasā mahā-manā
nanāma mūrdhnā pulakāśru-viklavaḥ


PALABRA POR PALABRA

saḥ—Prahlāda Mahārāja; tatra—allí; ha āsīnam—sentado; udīkṣya—después de ver; sat-patim—a la Suprema Personalidad de Dios, el amo de las almas liberadas; harim—al Señor Hari; sunanda-ādi-anugaiḥ—por Sus seguidores, como Sunanda; upāsitam—adorado; upetya—acercándose; bhūmau—en el suelo; śirasā—con la cabeza (se postró); mahā-manāḥ—el gran devoto; nanāma—ofreció reverencias; mūrdhnā—con la cabeza; pulaka-aśru-viklavaḥ—agitado por lágrimas de alegría.


TRADUCCIÓN

Cuando Prahlāda Mahārāja, la gran personalidad, vio allí sentado al Señor Supremo, rodeado y adorado por sirvientes íntimos como Sunanda, no pudo contener las lágrimas de alegría. Después de acercarse al asiento del Señor, se postró ante Él y Le ofreció reverencias con la cabeza en el suelo.