FA/Prabhupada 0021 - این همه طلاق در این کشور برای چیست؟



Lecture on SB 6.1.26 -- Honolulu, May 26, 1976

خوب اين روش متداول زندگي است. همه درگیر اعمال مادي هستند، و زندگي خانوادگي، گريهاستها، پایه ابتدایی فعاليت هاي مادي است. زندگى خانوادگى، بر اساس سيستم ودايى، يا هر سيستم ديگرى، زندگي مسئولانه برای حمايت همسرو فرزندان است. همه مشغولند و فكر مي كنند اين تنها وظيفه شان است. « نگهداری از خانواده، اين وظيفه من است. به راحت ترين نحو. اين وظيفه من است. » هيچ كس فكر نمي كند كه اين نوع انجام وظيفه حتي به وسيله حيوانات هم انجام مي شود آنها هم بچه دار می شوند و به آنان غذا می دهند. پس تفاوت در چيست؟ بنابراين در اين جا از كلمه ى "مودها" استفاده شده. مودها يعنى الاغ. كسي كه مشغول چنين وظايفي است "پراپیبان" يعنى نوشيدن، و " بهونجانا" يعنى خوردن، وقتى مي خوريم، وقتى مي نوشيم، "کهادان" وقتى مي جويم، چهار نوع خوراكى وجود دارد. گاهی مي جويم، گاهى مى ليسيم، گاهى مى بلعيم ،و گاهى مي نوشيم. بنابراین چهار نوع مواد غذايي وجود دارد. براى همين در دعای صبحگاهی می خوانیم: "چهار نوع خوراکی که تقدیم می شود" "چاتور ویدها" یعنی چهار نوع. بنابراین انواع مختلف غذا را از ميان اين چهار گروه، به ديتى ها تقديم مي كنيم. بعضى جويدنى، بعضى ليسيدنى، بعضى بلعيدنى. در اين صورت پدر و مادرمراقبند كه چگونه به كودكان شان خوراکی بدهند. ما مادر ياشودا را مى بينيم كه به كريشنا غذا مي دهد. عیناً همين طور. ولی تفاوت در این است که ما به بچه هاى عادى غذا مى دهيم، همان طور كه سگ و گربه اين كار را مى كنند. ولى مادر ياشودا به كريشنا غذا مي دهد. به همان روش. در روش هيچ تفاوتى نيست، ولى يكى كريشنا محور است و ديگرى بوالهوسانه محور. اين تفاوت بين آنها ست. وقتى خدا محور باشد، معنوى است، و وقتى بوالهوسانه محور باشد، آن وقت مادى است. بين ماده تفاوتي وجود ندارد... تفاوت این است. درست مثل تفاوت خواسته هاى شهوانی و عشق است، عشق پاک. چه تفاوتى بين خواسته هاى شهوت انگيز و عشق پاک است؟ اين جا مرد و زن با خواسته هاي شهواني مي آميزند و كريشنا هم با گوپى ها مي آمیزد. آنها ظاهراً هر دو يكى به نظر می رسند. با این حال تفاوت در چيست؟ اين تفاوت به وسيله نويسنده ى کتاب چيتانيا چاريتا مريتا توضيح داده شده. كه تفاوت بين خواسته هاى شهوانى و عشق چيست؟ اين توضيح داده شده. در چیتانیا چاریتامریتا آدی 4 ، آیه 165 فرموده اند: "وقتى كه من مي خواهم حواسم را راضى كنم، اين کاما (شهوت) است.کریشنندریا-پریتی-ایچچها دهاره پرما ناما. اما وقتى مي خواهيم كه احساسات كريشنا را راضى كنيم، آن وقت عشق است، "پرما." اين تفاوت شان است. در اين دنياى مادى هيچ عشقى وجود ندارد زيرا مرد و زن، هيچ اعتقادى ندارند كه « آميزش من با اين مرد، باعث ارضاء خواسته های او می شود. » نه. « من مي خواهم خواسته هاى خودم را ارضا كنم. » اين مسئله اصلى است. مرد فكر مى كند كه « آميزش با اين زن، خواسته هاى من را ارضا خواهد كرد. » و زن فكر مي كند كه « با آميزش با اين مرد، خواسته ام ارضا می شود». اين موضوع در كشورهاى غربى خيلى عیان است. به محض اين كه در ارضاى حواس شخص مشكلى ايجاد بشود، بلافاصله طلاق! اين یک بحث روانشناسی است، چرا در اين كشور اين قدر طلاق وجود دارد؟ علت اصلى اين است كه « به محض اين كه من راضى نشوم، پس من نمى خواهم » اين در شريماد بهاگاواتام آمده است، در اين دوره، زن و شوهر يعنى ارضاى تمایلات جنسى شخصى. اصلاً مسئله این نیست که « ما بايد با هم زندگى كنيم، ما بايد كريشنا را با آموختن چگونگى راضى نمودن كريشنا راضى كنيم». اين جنبش كريشنا آگاهى است.