FA/Prabhupada 0773 - تمام توجه ما همواره باید این باشد که چگونه زندگی روحانی خود را اجرا می کنیم



Lecture on SB 2.3.19 -- Los Angeles, June 15, 1972

پرادیومنا: توضیح صفحه 153، پاراگراف دوم: "شتر نوعی حیوان است که از خوردن خار لذت میبرد . مشابها، شخصی که میخواهد ازبه-اصطلاح لذتهای زندگی مادی و یا زندگی دنیوی لذت ببرد با شتر مقایسه شده است. زندگی دنیوی پر از خار است، بنابراین فرد باید توسط روشهای تجویز شده ی مقررات ودایی زندگی کند، فقط برای اینکه از یک معامله بد بهترین سود را ببرد." Prabhupāda: درست مثل اینکه اگر شما از وسط خارها عبور میکنید، باید خیلی مواظب باشید. در غیراینصورت خارها ممکن است به لباس شما بچسبند ، و شما به دردسر بیفتید. در وداها گفته شده است , kṣurasya dhārā niśitā duratyayā (Kaṭha Upaniṣad 1.3.14). درست همانطور که ما با تیغ میتراشیم. تیغ خیلی تیز ست. پس اگر ما با احتیاط از تیغ استفاده کنیم، گونه هایمان را خیلی تمیز میکنیم، و آن کار انجام شده است. اما کمی بی توجهی، فورا میبرد و خون خواهد آمد. کمی بی توجهی. این مثال زده شده است. Kṣurasya dhārā niśitā duratyayā durgaṁ pathas tat kavayo vadanti. راه رستگاری بسیار دشوار است. درست همانطور که ما تلاش میکنیم به خانه، بسوی خداوند، کریشنا بازگردیم. راه بسیار دشوار است. دورگام یعنی عبور کردن بسیار سخت است. اما کمی توجه شما را نجات خواهد داد. کمی توجه، که "من از مسیر بسیار خطرناکی دارم عبور میکنم، پس من باید خیلی مراقب باشم." بنابراین همیشه توجه ما باید این باشد که، چگونه داریم زندگی روحانی خود را انجام میدهیم. این خیلی ساده است. ما اصول تنظیم کننده را موکدا رعایت کرده و حداقل 16 دور ذکر میکنیم. این ما را نجات خواهد داد. اما اگر نسبت به این اصول بی توجه شویم، آنوقت این شانس هست که توسط خارها زخمی شویم. خارهای زیادی در همه جا هست. یا مثال مشابه. Kṣurasya dhārā. شما اصلاح میکنید، صورت خود را خیلی تمیز میکنید، اما با کمی بی دقتی، فورا خونریزی میشود. ما باید خیلی مراقب باشیم. ادامه بده. پرادیومنا: "زندگی در دنیای مادی توسط مکیدن خون خودمان نگهداری میشود. نقطه مرکزی جذابیت لذت مادی زندگی جنسی ست. لذت بردن از زندگی جنسی به معنای مکیدن خون خود است، و چیز بیشتری برای توضیح دادن در این رابطه وجود ندارد. شتر هم وقتی علفهای خاردار را می جود خون خود را می مکد. خارهایی که شتر میخورد زبانش را میبرد، و خون شروع به جاری شدن در دهان شتر میکند. خارها با خون تازه مخلوط شده و مزه ای برای شتر احمق درست میشود، و او شروع به لذت کاذب بردن از این کار خار با خون خوردن میکند. مشابها، حاکمان بزرگ تجارت، کارخانه دارانی که به سختی کار میکنند تا توسط راههای مختلف و وسایل سوال برانگیز پول کسب کنند، نتایج خارآلود اعمال خودشان را که با خونشان مخلوط شده را میخورند. بهمین دلیل بهاگاواتام این اشخاص بیمار را با شتر یکجا قرار داده است." Prabhupāda: آنها خطر میکنند، خطرهای خیلی زیاد، فقط برای کسب پول و ارضای حواس. دزد، سارق منازل، زندگی خود را به خطر می اندازند. آنها برای دزدی، به خانه مردم میروند، و میدانیم که به محض اینکه او شناخته شود، "او آمده است،" مرد، صاحب خانه، ممکن است بلافاصله او را با تیر بزند. آن خطر را می پذیرد. بنابراین نه تنها سارق منازل و دزدها، هر کدام از ما. آورده شده است که padaṁ padaṁ yad vipadām (SB 10.14.58). در هر گام خطری نهفته است. هر گام. ما اتومبیلهای خود را با سرعت، هفتاد مایل، صد مایل، میرانیم، در حالی که هر لحظه میتواند خطر بزرگی باشد. بنابراین در واقع هیچ آرامشی نمیتواند در این زندگی مادی وجود داشته باشد. این امکان ندارد. Samāśritā ye pada-pallava-plavam (SB 10.14.58). بنابراین ما مجبور هستیم پناه قدوم نیلوفرین خداوند را بگیریم. اگر میخواهیم سعادتمند باشیم، اگر میخواهیم در آرامش باشیم، این تنها راه است.