NL/Prabhupada 0490 - In de baarmoeder, in een luchtdichte toestand, voor zoveel maanden
Lecture on BG 2.14 -- Germany, June 21, 1974
In het vorige vers is beschreven: dehino 'smin yathā dehe kaumāraṁ yauvanaṁ jarā: (BG 2.13) "We verhuizen van het ene lichaam naar het andere. Precies zoals we overgaan van een kinderlichaam naar een jongenslichaam, van een jongenslichaam naar een jeugdig lichaam. Op dezelfde manier gaan we door dit lichaam en aanvaarden we een ander lichaam."
Welnu, de kwestie van geluk en ongeluk. Geluk en ongeluk - volgens het lichaam. Een hele rijke man zit er een beetje comfortabel bij. Het algemene geluk en ongeluk, dat is algemeen. Wat is dat algemene? Janma-mṛtyu-jarā-vyādhi-duḥkha-doṣānudarśanam (BG 13.9). Om geboorte te nemen als een hond of als een koning, het leed is hetzelfde. Er is geen verschil, omdat de hond in de baarmoeder van de moeder moet zitten, in een luchtdichte toestand, voor zoveel maanden, en de man, of hij koning is of wat dan ook, hij moet die beproeving ook ondergaan. Er is geen excuus. Dat je geboorte neemt in de familie van een koning betekent het nog niet dat het leed om in de baarmoeder te zitten minder is. En omdat hij geboorte neemt in de baarmoeder van een moederhond, daarom is die van hem groot. Nee, het is hetzelfde. Net zo, op het moment van de dood is er groot leed. Het is zo sterk dat men dit lichaam moet verlaten. Net zoals wanneer de ellende heel groot wordt iemand zelfmoord pleegt. Hij kan het niet tolereren: "Gedaan met dit lichaam." Dus niemand wil dit lichaam verlaten, maar het leed is zo groot dat men gedwongen wordt dit lichaam te verlaten. Dat heet dood.
In de Bhagavad-gītā vindt je: mṛtyuḥ sarva-haraś ca aham. Kṛṣṇa zegt: "Ik ben de dood." En wat is de betekenis van dood? Dood betekent: "Ik neem alles van hem af. Klaar. Ik neem zijn lichaam, Ik neem zijn vrienden, Ik neem zijn land, Ik neem zijn gemeenschap, Ik neem zijn banksaldo, en alles is afgelopen." Sarva-haraḥ. Sarva betekent alles. Iedereen probeert een hoog banksaldo, een groot huis, grote familie, grote auto te verkrijgen ... Maar met de dood is alles afgelopen. Dus dat is groot leed. Soms huilt iemand. Je zal zien dat op het moment van de dood, in coma, er druppels uit zijn oog komen. Hij denkt, "Ik maakte zoveel mooie dingen om comfortabel te leven, en nu ben ik alles aan het verliezen." Groot leed. Ik ken een vriend in Allahabad. Hij was een hele rijke man. Dus hij was maar vierenvijftig jaar oud. Dus hij verzocht huilend aan de dokter: "Dokter, kan je mij tenminste vier jaar leven geven? Ik had een plan. Ik wilde het af maken." Wat kan de dokter doen? "Dat is niet mogelijk mijnheer. Je moet eruit." Maar deze domme mensen weten het niet. Maar we moeten het tolereren.
We moeten tolereren. Dat wordt hier geadviseerd: Omdat je dit materiële lichaam hebt moet je het tolereren om in de baarmoeder te leven. Dan eruit komen. Dan kan ik niet praten. Stel dat ik een kleine baby ben en een worm bijt me. Ik kan niet: "Moeder, iets bijt me op mijn rug" zeggen want ik kan nog niet praten. Ik huil en moeder denkt dat: "Het kind heeft honger, ik zal hem melk geven." (gelach) Kijk aan hoeveel dit ... Ik wil iets, en ik krijg iets anders. Dat is een feit. Waarom huilt het kind? Hij voelt zich ongemakkelijk. Dus op deze manier groei ik op. Dan wil ik niet naar school. Ik word gedwongen naar school te gaan. Ja. Tenminste, ik was zo. (gelach) Ik wilde nooit naar school gaan. En mijn vader was erg aardig. "Dus oké. Waarom ga je niet naar school?" Ik zei: "Ik ga morgen." "Oké." Maar mijn moeder was heel zorgzaam. Misschien, als mijn moeder niet zo streng zou zijn geweest dan zou ik helemaal geen opleiding hebben gekregen. Mijn vader was erg soepel. Dus ze dwong me. Een man bracht me naar school. Eigenlijk willen kinderen niet naar school. Ze willen spelen. Tegen de wil van de kinderen moeten ze naar school gaan. Dan zijn er de examens, niet alleen naar school gaan.