NL/Prabhupada 0839 - Als we nog onbedorven kinderen zijn moeten we in Bhagavata-dharma getraind worden
751203 - Lecture SB 07.06.02 - Vrndavana
Prabhupāda: Er is geen sprake van één-zijn. Dit één-zijn is onjuist. Er moet een afzonderlijk bestaan zijn. Dan is er bevrediging. Vrienden houden van elkaar en hebben uitwisseling van liefde. Dat geeft voldoening. Niet dat: "Je bent mijn vriend, ik ben jouw vriend, laten we één worden." Dat is niet mogelijk en dat is niet bevredigend.
Daarom weten de māyāvādīs, die één met de Allerhoogste willen worden, niet wat werkelijke voldoening is. Ze proberen kunstmatig één te worden. Dat is geen bevrediging. Ye 'nye' ravindākṣa vimukta-māninas tvayy asta-bhāvād aviśuddha-buddhayaḥ (SB 10.2.32). De māyāvādī denkt dat: "Nu heb ik Brahman gerealiseerd, ik ben Brahman, spirituele ziel. Dus ik zal één worden met de allerhoogste spirituele ziel zodra dit lichaam op is." Gatākāśa potakāśa, wordt gezegd. Maar dat is geen echte bevrediging. Ye 'nye' ravindākṣa vimukta-māninaḥ. Ze denken: "Nu ben ik bevrijd. Ik ben één met de Allerhoogste." Maar eigenlijk is die gedachte kunstmatig. Ye 'nye' ravindākṣa vimukta-māninas tvayy asta-bhāvād aviśuddha-buddhayaḥ (SB 10.2.32). Omdat ze geen juiste informatie hebben hoe volledig tevreden te worden, daarom zijn ze aviśuddha-buddhayaḥ. Hun intelligentie is nog niet zuiver. Het is onzuiver, weer materieel. Āruhya kṛcchreṇa paraṁ padaṁ tataḥ patanty adho anādṛta-yuṣmad-aṅghrayaḥ (SB 10.2.32).
Daarom zie je dat de māyāvādī sannyāsī's weer terugkomen om de mensheid te dienen, om dieren te dienen, dit of dat dienen, land, maatschappij. Dit is māyāvāda. Aviśuddha-buddhayaḥ. Hij kon niet in de verheven positie van dienaar en gediende blijven. De Allerhoogste Heer wordt gediend en wij zijn dienaren. Omdat we die positie niet konden bereiken, daarom ... Mijn positie is om te dienen. Ik wilde Kṛṣṇa niet dienen, ik wilde één met Hem worden. Daarom is mijn positie niet duidelijk. Daarom, in plaats van Kṛṣṇa dienen, kom ik weer terug om de mensheid te dienen, de gemeenschap, het land, enzovoort, enzovoort, enzovoort. De dienst kan niet worden afgewezen. Maar omdat aviśuddha-buddhayaḥ, hij niet goed opgeleid is en nog steeds een onzuivere geest heeft, in plaats van Kṛṣṇa te dienen, omdat hij verlangt naar dienstbaarheid, maar hij is nirākāra, nirviśeṣa, zonder Kṛṣṇa, waar zal hij dan dienen? Hoe zal de dienstbare neiging toegepast worden? Daarom komen ze weer terug voor land en gemeenschap. Eens gaven ze alles op; brahma satyaṁ jagan mithyā: "Dat is allemaal mithyā." Maar ze weten niet dat werkelijk dienstbaar zijn gelukzalig leven is. Dat weten ze niet. Āruhya kṛcchreṇa paraṁ padaṁ tataḥ patanty adhaḥ (SB 10.2.32). Daarom vallen ze terug in materiële activiteiten.
Dus deze dingen gebeuren door geen duidelijk begrip van het leven te hebben. Dat is Prahlāda Mahārāja. Daarom is het duidelijke begrip van het leven hoe God, Kṛṣṇa, te dienen, dat heet bhāgavata-dharma. Dit moet aan de kinderen geleerd worden. Anders, als hij al met zoveel onzin diensten bezig is zal het heel moeilijk zijn om hem uit die onjuiste bezigheden weg te halen en hem opnieuw in Kṛṣṇa's dienst te betrekken. Dus als we nog onbedorven kinderen zijn moeten we getraind worden in bhāgavata-dharma. Dat is het onderwerp van Prahlāda Mahārāja. Kaumāra ācaret prājño dharmān bhāgavatān iha durlabhaṁ mānuṣa (SB 7.6.1).
Wij dienen. De vogels dienen. Zij hebben kleine kindertjes. Ze pikken voedsel op, ze werken heel hard en brengen het met de bek, en de kleine kindertjes roepen: "Moeder, moeder, geef mij, geef mij," en ze eten dat voedsel. Er is dienstbaarheid. Denk niet dat iemand zonder dienst is. Iedereen is aan het dienen. Een man werkt dag en nacht hard. Waarom? Om de familie de kinderen en de vrouw te dienen. Dienen gaat door maar hij weet niet wie te dienen. Daarom zegt Kṛṣṇa; sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ (BG 18.66): "Dien Mij en je zal gelukkig zijn." Dat is deze filosofie, bhāgavata-dharma.
Heel hartelijk dank.
Toegewijden: Jaya Śrīla Prabhupāda.