PL/Prabhupada 0142 - Istnieją miliardy kwadrylionów - jeśli chodzi o ilościową liczbę - Wszechświatów
Lecture on SB 6.1.15 -- Denver, June 28, 1975
Ludzie przede wszystkim nie rozumieją, co jest celem życia. W obecnej chwili nie interesuje ich to. Nie rozróżniają, co jest grzesznym a co pobożnym życiem. Możemy w to nie wierzyć, ale tak jest. Jeśli zarazisz się jakąś chorobą, będzie to widać. I nie ma znaczenia, czy w to wierzysz czy nie. Jest tu nasz doktor saheb. On wie, że jeśli się czymś zarazisz, będzie to widać. Zarażamy się tyloma zakaźnymi cechami. Są trzy wartości- sattva-guṇa, rajo-guṇa, tamo-guṇa- i odpowiednio do naszej infekcji musimy przyjąć różne rodzaje ciała. Karmaṇā daiva-netreṇa (SB 3.31.1). Każdy z nas działa pod wpływem sił materialnej natury, i zgodnie z tym będzie musiał przyjąć odpowiedni rodzaj ciała, tathā dehāntara-prāptiḥ (BG 2.13). Niestety nie ma takiej nauki, takiej uczelni, takiego uniwersytetu, który uczyłby przedmiotu natury, tego, jak ona działa. Prakṛteḥ kriyamāṇāni guṇaiḥ karmāṇi sarvaśaḥ (BG 3.27). Jest tam prakṛti.
Znaleźliśmy się w tym materialnym świecie z powodu infekcji. To jest nasz problem. I musimy umrzeć. To jest fakt. Jeśli mówisz "Nie wierzę w śmierć," to nie jest wymówka. Śmierć musi być. Musisz umrzeć. Tak wygląda życie. W ludzkiej formie życia możemy to skorygować. Jeśli skorygujemy nasze ciągłe przebywanie w różnych materialnych siłach natury... W rezultacie tego przebywania, przyjmujemy jedno ciało i znowu umieramy i znowu przyjmujemy kolejne ciało, i znowu umieramy. To można zatrzymać. Yad gatvā na nivartante tad dhāma paramaṁ mama (BG 15.6). W taki czy inny sposób, jeśli będziesz gotowy wrócić do domu do Boga, yad gatvā, to nie będziesz musiał znowu tu wracać. Ludzie nie rozumieją, że to materialnie uwarunkowane życie jest zawsze nieszczęśliwe. Przyjęli, "Jest miło." Zwierzęta. Zwierzęta, jak w rzeźni, żywiec idzie w ruch, jest tam tyle zwierząt, które idą pod nóż. Każdy to wie. One, zwierzęta, również. Lecz z powodu bycia zwierzęciem, nie mogą nic zrobić. My podobnie znaleźliśmy się w rzeźni materialnego świata. Nazywa się to mṛtyu-loka. Każdy wie, że zostanie zamordowany. Dziś lub jutro czy za pięćdziesiąt, sto lat, każdy wie, że zostanie zabity. Umrze. Śmierć znaczy zabicie. Nikt nie chce umrzeć. Również zwierzęta nie chcą. Są zabijane na siłę. To się nazywa rzeźnia. Kto chce umrzeć? Nikt. Ale dzięki prawu natury musi zostać zabity. To jest rzeźnia. Cały materialny świat to rzeźnia. Musimy to zrozumieć. Nazywa się mṛtyu-loka. To jest problem. Lecz ludzie nie biorą tego zbyt poważnie, jak zwierzęta. Zwierzę nie bierze niczego poważnie. I nawet jeśli wie, że umrze, nie może podjąć działania.
Taka jest nasza pozycja. Mṛtyu-saṁsāra-sāgarāt, Teṣām ahaṁ anukampārtham aham ajñāna-jaṁ tamaḥ. Teṣām ahaṁ samuddhartā mṛtyu-saṁsāra-sāgarāt (BG 12.7). Powinniśmy zrozumieć naszą pozycję. Nikt nie chce umrzeć, ale każdy jest zabijany. Ponownie dostaje kolejną szansę, następne ciało. I znowu jest zabijany. To są prawa natury. Daivī hy eṣā guṇamayī mama māyā duratyayā (BG 7.14). Powinniśmy to poważnie zrozumieć, jak zatrzymać proces uboju przez materialną naturę. To jest inteligencja. W przeciwnym razie bycie szczęśliwym jak koty i psy, "Och, dobrze jem i skaczę. Nie obchodzi mnie bycie zabitym," nie jest zbyt inteligentne. Inteligencja to powstrzymanie procesu uboju przez naturę. To jest inteligencja. O tym mówimy.
Dzięki służbie oddania każdy może zakończyć proces uboju. Jest tu o tym mowa, kecit kevalayā bhaktyā (SB 6.1.15). Kecit. To nie jest za bardzo spotykane. Bardzo rzadko ktoś podejmuje świadomość Kṛṣṇy. Kecit kevalayā bhaktyā. Dzięki służbie oddania można uwolnić się z niebezpieczeństwa bycia zabitym. Kecit kevalayā bhaktyā (SB 6.1.15). Kim oni są? Vāsudeva-parāyaṇāḥ, wielbicielami Kṛṣṇy. Imieniem Kṛṣṇy jest Vāsudeva. Jest On synem Vasudevy, dlatego Sam nazywa się Vāsudeva. Vāsudeva-parāyaṇāḥ. Parāyaṇāḥ znaczy, "Naszym ostatecznym celem jest Vāsudeva. Nazywają się oni vāsudeva-parāyaṇāḥ. Vāsudeva-parāyaṇāḥ, aghaṁ dhunvanti. Agham znaczy materialne zanieczyszczenie. Zawsze przebywamy w materialnym zanieczyszczeniu. Jeśli zostaniemy vāsudeva-parāyaṇāḥ... Vāsudevaḥ sarvam iti sa mahātmā sudurlabhaḥ (BG 7.19), ta sama rzecz. Jest tu powiedziane kecit- znaczy bardzo rzadko. Kṛṣṇa mówi w Bhagavad-gīcie, vāsudevaḥ sarvam iti sa mahātmā sudurlabhaḥ (BG 7.19). Sudurlabhaḥ, bardzo rzadko.