PL/Prabhupada 0615 - Pracuj dla Kryszny z miłością i entuzjazmem, to jest twoje świadome Kryszny życie
Lecture on BG 1.30 -- London, July 23, 1973
Māyāvādī, są dwa rodzaje Māyāvādīch: impersonaliści i woidyści. Wszyscy oni są Māyāvādī. Więc ich filozofia jest o tyle dobra, że głupi ludzie nie mogą zrozumieć więcej niż to. Głupiec, jeśli mu się powie, że istnieje lepsze życie w świecie duchowym, w którym zostajesz sługą Boga, Kṛṣṇy, on myśli, "Stałem się sługą tego materialnego świata.Tyle wycierpiałem. Teraz znów mam być sługą Kṛṣṇy?" "Och ..." Wzdrygają się, "O nie, nie. To nie jest dobre. To nie jest dobre". Jak tylko słyszą o służeniu, myślą o tej służbie, o tej nonsensownej służbie. Nie mogą sobie wyobrazić, że istnieje służba, z której płynie po prostu ānanda. I wtedy ma się pragnienie żeby jeszcze chętniej służyć Kṛṣṇie. To jest świat duchowy. Oni nie mogą tego zrozumieć. Tak więc ci nirviśeṣavādī, impersonaliści, oni myślą w ten sposób. Tak jak chory człowiek leży w łóżku, jeśli mu się powie: "Jak tylko wyzdrowiejesz, będziesz mógł dobrze zjeść, będziesz mógł chodzić", on myśli, "Znowu mam chodzić, znowu mam jeść?" Ponieważ jest przyzwyczajony do jedzenia gorzkich lekarstw które są sāgudānā, niezbyt smaczne, i tak wiele rzeczy, oddawanie stolca i moczu, leżąc w łóżku. Jak tylko poinformują go, że "Po wyleczeniu też będziesz się wypróżniał i jadł, ale to jest bardzo smaczne jedzenie", on nie jest w stanie tego zrozumieć, mówi: "To musi być coś podobnego (do tego co jem teraz)".
Tak więc impersonaliści Māyāvādī nie mogą zrozumieć, że służenie Kṛṣṇie jest po prostu przyjemnością i szczęściem. Nie mogą zrozumieć. Dlatego stają się impersonalistami: "Nie. Prawda Absolutna nie może być osobą". To jest jedna ze stron filozofii Buddy. Bezosobowy oznacza zero. To także jest zerem. Tak więc, filozofia buddyjska, oni stawiają za ostateczny cel zero, i ci Māyāvādī również stawiają za ostateczny cel ... Na te viduḥ svārtha-gatiṁ hi viṣṇum (SB 7.5.31). Nie rozumieją, że istnieje życie, życie pełne szczęścia, służąc Kṛṣṇie. Dlatego tutaj Ardżuna gra rolę zwykłego człowieka. Więc mówi do Kṛṣṇy: "Chciałeś, żebym walczył, żebym stał się szczęśliwy, zdobył królestwo, ale zabijając moich własnych ludzi? Och, nimittāni viparītāni. Zwodzisz mnie." Nimittāni ca paśyāmi viparītāni (BG 1.30). "Nie będę szczęśliwy, zabijając moich własnych ludzi, to niemożliwe. Dlaczego mnie do tego nakłaniasz?" Tak więc powiedział: nimittāni ca viparītāni paśyāmi (BG 1.30). "Nie, nie." Na ca śaknomy avasthātum: "Nie mogę tu zostać. Pozwól mi wrócić. Wycofaj mój wóz. Nie zostanę tutaj". Na ca śaknomy avasthātuṁ bhramatīva ca me manaḥ (BG 1.30). "Staję się oszołomiony. Teraz jestem zakłopotany".
A więc to jest pozycja, materialny świat. Zawsze jest jakiś problem, jesteśmy zakłopotani, a kiedy materialistycznej osobie proponuje się coś lepszego "Podejmij świadomość Kṛṣṇy, będziesz szczęśliwy", on widzi nimittāni viparītāni, dokładnie przeciwnie. "Jak ta świadomość Kṛṣṇy uczyni mnie szczęśliwym? Moja rodzina ma kłopoty lub mam tyle problemów. Jak może mi pomóc ta świadomość Kṛṣṇy?" Nimittāni ca viparītāni. Jest to materialny stan życia. Dlatego wymaga czasu, trochę czasu aby móc zrozumieć. To jest Bhagavad-gītā. Ten sam Ardżuna, znajduje teraz, nimittāni ca viparītāni. Kiedy zrozumie Bhagavad-gītę, powie: "Tak, Kṛṣṇo, to co mówisz jest prawdą. To prawda." Ponieważ po poinstruowaniu Ardżuny, Kṛṣṇa zapyta go: "Co teraz chcesz zrobić?" Ponieważ Kṛṣṇa nie zmusza. Kṛṣṇa mówi: "Podporządkuj się Mnie". On nie zmusza: "Musisz się podporządkować. Ja jestem Bogiem. Ty jesteś moją nieołdączną cząstką". Nie, On tego nigdy nie powie. Ponieważ On dał ci małą niezależność, On jej nie naruszy. W przeciwnym razie, jaka jest różnica między kamieniem a żywą istotą? Żywa istota musi mieć niezależność, chociaż jest bardzo mała, niewielka. Tego Kṛṣṇa nie narusza. Nigdy tego nie naruszy. Musisz się zgodzić: "Tak Kṛṣṇo, podporządkuję się Tobie. Tak. To na moją korzyść." To jest świadomość Kṛṣṇy. Musisz dobrowolnie się zgodzić, a nie w oklepany sposób, mechanicznie. "Mistrz duchowy mówi że jest tak, w porządku, zrobię to". Nie. Musisz bardzo dobrze zrozumieć. Teṣāṁ satata-yuktānāṁ bhajatāṁ prīti-pūrvakam (BG 10.10). Prīti, z miłością. Kiedy pracujesz, kiedy pracujesz dla Kṛṣṇy z miłością i entuzjazmem, to jest twoje świadome Kṛṣṇy życie. Jeśli myślisz: "To jest wyświechtane, to jest kłopotliwe, ale co mogę zrobić? Ci ludzie proszą mnie, abym to zrobił. Muszę to zrobić," to nie jest świadomość Kṛṣṇy. Musisz to zrobić dobrowolnie i z wielką przyjemnością. Wtedy rozumiesz. Utsāhān niścayād dhairyāt tat-tat-karma-pravartanāt, sato vṛtteḥ sādhu-saṅge ṣaḍbhir bhaktiḥ prasidhyati. Znajdziesz to w naszej Upadeśāmṛcie (NOI 3). Zawsze powinieneś być entuzjastyczny, utsāhāt. Dhairyāt, z cierpliwością. Tat-tat-karma-pravartanāt. Niścayāt, niścayāt oznacza z pewnością. "Kiedy jestem zaangażowany w działania w świadomości Kṛṣṇy, Kṛṣṇa na pewno zabierze mnie z powrotem do domu, z powrotem do ..." Niścayāt. I Kṛṣṇa mówi: man-manā bhava mad-bhakto mad-yājī māṁ namaskuru (BG 18.65). "Zabiorę cię z powrotem." Jest powiedziane. Kṛṣṇa nie jest kłamcą, więc musimy pracować z entuzjazmem. Tylko ... Nie viparītāni. Zostanie to zaakceptowane przez Ardżunę na końcu. Kṛṣṇa zapyta go: "Mój drogi Ardżuno, jaka jest teraz twoja decyzja? Ardżuna odpowie: "Tak". Tvat prasādāt keśava naṣṭa-mohaḥ(BG 18.73): "Moje wszystkie złudzenia już odeszły."
To wszystko. Dziękuję Wam bardzo. Hare Kṛṣṇa.