PL/Prabhupada 0771 - Wielbiciel nie może być jednocześnie zainteresowany przyjemnościami materialnymi i duchowymi
Lecture on SB 1.5.12-13 -- New Vrindaban, June 11, 1969
Teraz Vyasadeva omawia różne rodzaje literatury. Wyjaśnił więc, że każda literatura - jakkolwiek ładnie nie byłaby przygotowana z retorycznego, poetyckiego, metaforycznego, lub gramatycznego punktu widzenia - ale jeśli nie przedstawia informacji o Prawdzie Absolutnej, taka literatura jest bezużyteczna, i żadna święta osoba nie zainteresuje się taką literaturą. Porzucą ją. Podobnie jak łabędzie, nie znajdują przyjemności w miejscach, z których czerpią przyjemność wrony. Ponieważ istnieje rozróżnienie między wronami i łabędziami, nawet w królestwie ptaków, a nawet w królestwie zwierząt ... Zawsze ma to miejsce. Różne gatunki ptaków i zwierząt żyją razem. Podobnie ci, którzy są świętymi osobami, ci, którzy są świadomi Kṛṣṇy, ich smak różni się od osób, które są jak wrony. Wrony interesują się rzeczami ... Carvita-carvaṇānām (SB 7.5.30). Prahlāda Mahārāja mówi: "Żucie przeżutego". To już zostało przeżute, a jeśli ktoś chce tego nadal spróbować, "Pozwól mi zobaczyć, jaki jest tam smak?" to tylko bezużyteczna praca.
Ten materialny świat obraca się w systemie żucia przeżutego. Tak jak człowiek, zrobił bardzo dobry biznes, zgromadził pieniądze, i już wykonał zadowalanie zmysłów. Ale nie jest zadowolony. Ale nadal będzie nakłaniał swoich synów i wnuków do tego samego. Sam doświadczył, że "W ten sposób życie nie jest zbyt przyjemne. Nie zadowoliłem się, ale nadal, dlaczego angażuję w to samo moich synów i wnuków, żucie przeżutego?" Ale ponieważ nie mają lepszej informacji ... Na te viduḥ svārtha-gatiṁ hi viṣṇuṁ durāśayā ye bahir-artha-māninaḥ (SB 7.5.31). Prahlāda Mahārāja poradził ojcu, ateistycznemu ojcu. Powiedział... Kiedy jego ojciec zapytał: "Mój drogi chłopcze, skąd bierzesz te wszystkie pomysły?" On był doskonałym wielbicielem, a ojciec był doskonałym ateistą. Powiedział: "Ten status jest, nie może być osiągnięty bez otrzymania łaski czystego wielbiciela".
Naiṣāṁ matis tāvad urukramāṅghrim (SB 7.5.32). Urukramāṅghrim, aṅghri. Aṅghri oznacza lotosowe stopy. Nikt nie może być zainteresowany lotosowymi stopami Najwyższej Osoby Boga ... Ponieważ zainteresowanie lotosowymi stopami Najwyższej Osoby Boga oznacza osiągnięcie wyzwolenia. Anartha-apagamaḥ yad-arthaḥ (SB 7.5.32). Anartha. Anartha oznacza niepotrzebne. Tworzymy niepotrzebne potrzeby życia i uwikłujemy się w nie. To jest materialne życie. Ale jeśli ktoś staje się świadomy Kṛṣṇy, zainteresowany Kṛṣṇą, wówczas ma awersję (do materialnych potrzeb): "Jaki jest z nich pożytek?" Podobnie jak nasi brahmacārīni, wielbiciele, mogą kłaść się, położyć się na gołej ziemi. Nie wymagają żadnych łóżek ani poduszek. Ponieważ życie jest tak ukształtowane, oni myślą, "Cóż, muszę odpocząć. Czy zrobie to w ten czy w inny sposób, dlaczego miałbym się tym przejmować?" Tak. To jest znak postępu w świadomości Kṛṣṇy. Świadomość Kṛṣṇy oznacza bhaktiḥ pareśānubhavo viraktir anyatra syāt (SB 11.2.42). Ci, którzy nie mają smaku do świadomości Kṛṣṇy, starają się być szczęśliwi przez niepotrzebne zwiększanie pragnień materialnych, ponieważ nie mają innych informacji. Ale gdy tylko ktoś zaangażuje się w służbę oddania dla Kṛṣṇy, pareśānubhūti, rozkoszuje się transcendentalną przyjemnością, a co za tym idzie, ta bezsensowna przyjemność staje się nieistotna.
To jest test. Wielbiciel może, nie może być równie zainteresowany materialnymi przyjemnościami i transcendentalną przyjemnością. Nie. Virakti. Bhagavad-gītā również mówi, paraṁ dṛṣṭvā nivartate (BG 2.59). Podobnie jak w szpitalu, chory zmuszony jest nie przyjmować określonego rodzaju pokarmów. Ma pragnienie. Ma pragnienie, aby zjeść taką potrawę. Tak jak pacjent z durem brzusznym, cierpiący na dur brzuszny. Doktor mówi: "Nie możesz jeść stałych pokrmów. Możesz jeść trochę płynnego jedzenia." Ale on ma ochotę zjeść coś stałego. "Och, lekarz poprosił mnie, bym nie jadł tego jedzenia. Dobrze, coż mogę zrobić?" Ale on ma pragnienie. Ale bhakta, nie musi być zmuszany - jeśli lekarz poprosi go: "Nie rób tego". On automatycznie tego przestrzega. Dlaczego? Paraṁ dṛṣṭvā nivartate: widział lub smakował coś lepszego przez co nie lubi dłużej przyjmować tego bardziej paskudnego smaku. To jest bhaktiḥ pareśānu ... To znaczy, kiedy jesteśmy odrzucani od tak obrzydliwych rzeczy, wtedy powinniśmy wiedzieć, że robimy postęp w świadomości Kṛṣṇy. Test jest w naszych rękach. Nie musisz nikogo pytać, "Czy myślisz, że robię postęp w świadomości Kṛṣṇy", sam możesz to zrozumieć. Dokładnie w ten sam sposób: jeśli jesteś głodny i jesz, sam wiesz, jedząc, jak bardzo twój głód zostaje zaspokojony, jak bardzo czujesz siłę, jak bardzo czujesz przyjemność. Nie musisz nikogo pytać. Podobnie, jeśli ktoś zwiększy swoją świadomość Kṛṣṇy, test będzie taki, że nie będzie interesował się wszystkimi materialnymi przyjemnościami. To jest test.