PL/Prabhupada 0894 - Obowiązek należy spełniać. Nawet jeśli jest tam cierpienie. Nazywa się to tapasya



730417 - Lecture SB 01.08.25 - Los Angeles

Arjuna zapytał Kṛṣṇę: "To, co mówisz, jest dobre. Nie jestem tym ciałem, jestem duszą. Nikt nie jest ciałem. Jest duszą. Pod koniec trwania tego ciała..." "... dusza będzie dalej istniała. Gdy zabijam i widzę, jak umiera mój syn lub dziadek, jak mogę uspokoić się myśląc, że oni nie umierają, tylko zmieniają ciała? Zwykłem tak myśleć, więc jest tu rozpacz." Kṛṣṇa odparł: "Tak, to jest fakt. To musisz tolerować, to wszystko. Nie ma innego sposobu." Tāṁs titikṣasva bhārata. Kṛṣṇa nigdy nie powiedział, że to nie jest fakt, gdy Arjuna wyjaśnił: "Wiem, że gdy umiera mój syn, to zmienia swoje ciało, lub mój dziadek umiera i zmienia ciało, wiem o tym, lecz ponieważ jestem przywiązany do ciała, to muszę cierpieć." Wtedy Kṛṣṇa odparł: "Tak, cierpienie tam jest, ponieważ myślisz w kategoriach ciała. Cierpienie musi tam być. Nie ma innej rady, jak tylko je tolerować. Nie ma innego lekarstwa." Mātrā-sparśās tu kaunteya śītoṣṇa-sukha-duḥkha-dāḥ (BG 2.14).

Tak jak w waszym kraju o poranku jest dość chłodno na kąpiel, to trudne zadanie. Ale czy to oznacza, że wielbiciele przestaną się kąpać? Nie. Nawet jak jest zimno, należy się umyć. Obowiązek należy wykonać. Nawet jeśli jest tam trochę cierpienia. To się nazywa tapasya. Tapasya znaczy, że musimy kontynuować naszą świadomość Kṛṣṇy. Wbrew wszelkim niebezpieczeństwom i tragediom tego świata. To się nazywa tapasya. Tapasya to dobrowolne przyjęcie życiowych trudności. Czasami w ramach tapasyi, podczas gorącego lata, w palącym słońcu ludzie rozpalają wokół siebie ogień siadają i medytują. Istnieją takie procesy. Ktoś zanurza się w zimnej wodzie po szyję i medytuje. Te rzeczy wykonuje się w tapasyi. Pan Caitanya Mahāprabhu nie poleca tego. On daje wam bardzo dobry program: intonujcie, tańczcie i jedzcie prasādam. Nadal odmawiamy. Nie możemy podjąć takiej tapasyi. Widzicie. Jesteśmy tacy upadli. Su-sukhaṁ kartum avyayam (BG 9.2). Jest to rodzaj tapasyi, którą bardzo łatwo spełniać i która jest bardzo przyjemna. Nadal się na to nie zgadzamy. Choćbyśmy gnili na ulicy, leżeli gdzie popadnie, nadal będziemy pić, mieć seks i leżeć.

Co można więc zrobić? My oferujemy dobre warunki. Przyjdźcie, śpiewajcie, tańczcie i żyjcie spokojnie jedząc kṛṣṇa-prasādam. Bądźcie szczęśliwi. Ale ludzie tego nie przyjmą. To się nazywa niepowodzeniem. Dlatego Caitanya Mahāprabhu powiedział: etādṛśī tava kṛpā bhagavan mamāpi durdaivam īdṛśam ihājani nānurāgaḥ (CC Antya 20.16). Caitanya Mahāprabhu mówi: nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktiḥ. W transcendentalnym świętym imieniu Boga, Kṛṣṇa, są wszystkie moce. Tak jak Kṛṣṇa ma nieograniczone moce, podobnie święte imię Kṛṣṇy ma je także. nāmnām akāri bahudhā, Kṛṣṇa ma wiele imion. Kṛṣṇa ma tysiące imion. Imię Kṛṣṇa to główne imię. Nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktis tatrārpitā niyamitaḥ smaraṇe na kālaḥ. Nie ma żadnych ścisłych zasad, kiedy należy je intonować. Nie. W każdej chwili. W każdym momencie. To imię jest identyczne z Kṛṣṇą. Zgodnie z tą logiką święte imię Kṛṣṇy jest Kṛṣṇą. Nie jest niczym innym, jak Kṛṣṇą. Nie myślcie, że Kṛṣṇa mieszka na Goloce Vṛndāvanie i ma tam inne imię. W świecie materialnym mamy taką koncepcję. Imię jest różne od tego, kto je nosi. Lecz w świecie Absolutnym nie ma takiej różnicy. To się nazywa absolut. Imię jest tak potężne, jak Kṛṣṇa.