PL/Prabhupada 0908 - Mogę próbować być szczęśliwy, lecz jeśli Kryszna nie pozwoli, to nigdy nie będę



730419 - Lecture SB 01.08.27 - Los Angeles

W związku z tym... Tak jak Prahlāda Mahārāja. Prahlāda Mahārāja widzi, jak ginie jego ojciec. Czy to moralne? Czy chcielibyście widzieć, jak w waszej obecności ginie wasz ojciec? A wy nie protestujecie. Czy to jest moralne? Nikt nie powie, że to jest moralne, nie. Ale tak było, że Hiraṇyakaśipu był zabijany... Tu macie obraz, Prahlāda Mahārāja zakłada girlandę zabójcy. "Mój drogi Panie Zabójco, przyjmij tą girlandę. Zabijasz mojego ojca. Jesteś dobrym człowiekiem." Widzicie, to jest duchowe rozumienie. Nikt nie pozwoli na... Jeśli nie możesz obronić ojca, musisz protestować, musisz krzyczeć: "Zabijają mojego ojca. Pomocy, chodźcie, chodźcie, chodźcie..." Nie. Prahlada trzyma girlandę. Gdy jego ojciec zginął, ten powiedział do Nṛsiṁhadeva: "Mój drogi Panie, mój ojciec jest zabity. Wszyscy są szczęśliwi. Porzuć Swój zły nastrój." Nikt nie jest nieszczęśliwy. On tak właśnie powiedział. Modeta sādhur api vṛścika-sarpa-hatyā (SB 7.9.14). Modeta sādhur api. Sādhu, święta osoba, nigdy nie pozawala na zabijanie. Nigdy. Nawet na zabijanie zwierząt. Sādhu na to się nie zgadza. Dlaczego zwierzęta miałby być zabijane? To jest zajęciem sādhu.

Lecz Prahlāda Mahārāja mówi: modeta sādhur api. Nawet sādhu, święta osoba, jest zadowolony. Kiedy? Gdy ginie skorpion lub wąż. To też są żywe stworzenia. Sādhu nigdy nie lubi widzieć, jak inna żywa istota jest zabijana, lecz Prahlāda Mahārāja mówi: "Nawet sādhu jest zadowolony, gdy ginie skorpion lub wąż. Mój ojciec jest jak wąż i skorpion. Dlatego jest zabity. I dlatego każdy jest szczęśliwy." Każdy był... Taki demon, który tylko przysparza kłopotów wielbicielom, taki demon, bardzo niebezpieczny. Gdy taki demon ginie, to nawet święci się cieszą. Choć święte osoby nie chcą, aby ktokolwiek ginął. Kṛṣṇa jest akiñcana-vitta. Ten, który stracił wszystko, co materialne, dla niego jedyną pociechą jest Kṛṣṇa. Kṛṣṇa jest taki łaskawy, że jeśli ktoś chce materialnego dobrobytu, i w tym samym czasie pragnie zostać wielbicielem... Jest o tym mowa w Caitanya-caritāmṛta: "Ktoś Mnie pragnie. A w tym samym czasie chce materialnego dobrobytu. Jest głupcem. Głupcem." Dlatego ludzie bardzo boją się przyjść do świadomości Kṛṣṇy. "Och, skończy się mój materialny dobrobyt." Ludzie tego nie chcą. Chcą zostać z... Zazwyczaj chodzą do świątyni czy kościoła prosić o dobra materialne. "Boże daj nam chleba powszedniego." To jest materialny dobrobyt. Lub "Daj mi to i tamto." Ich też uważa się za pobożnych, ponieważ zwracają się do Boga. Ateiści tego nie robią. Mówią: "Dlaczego mam prosić Boga? Sam zdobędę bogactwo dzięki zaawansowanej nauce, będę szczęśliwy." Są oni duṣkṛtinaḥ, najbardziej grzeszni, ci, którzy tak mówią: "W kwestii dobrobytu polegam na własnej sile i wiedzy." To są duṣkṛtinaḥ.

Lecz ten, kto myśli: "Mój dobrobyt zależy od łaski Boga," jest pobożny. Ponieważ bez łaski Boga nie można niczego osiągnąć. To jest fakt. Tāvad tanur idaṁ tanūpekṣitānām. Mówi o tym też... Odkryliśmy tyle zapobiegawczych metod pomniejszania nieszczęścia, lecz jeśli nie ma na to zgody Boga, te metody się nie powiodą. Przykład... Tak jak bardzo kwalifikowany lekarz wynajduje dobre lekarstwo. To w porządku. Lecz gdy człowiek choruje, zapytaj lekarza: "Czy możesz zagwarantować, że on przeżyje?" On odpowie: "Nie, nie mogę. Nie mogę tego zrobić. Robię, co mogę. To wszystko." To znaczy, że zezwolenie jest w rękach Boga. "Jestem tylko narzędziem. Jeśli Bóg nie chce, abyś żył, to wszystkie moje lekarstwa i wiedza medyczna, naukowa, zawiodą." Ostateczna decyzja jest Kṛṣṇy. Głupcy o tym nie wiedzą. Oni są... Dlatego nazywani są mūḍha, draniami. Wszystko, co robisz, jest dobre, lecz jeśli ostatecznie nie ma na to boskiego pozwolenia Kṛṣṇy, to odniesiesz porażkę. Ludzie tego nie wiedzą. Dlatego są mūḍha. Wielbiciel wie, że: "Mogę próbować być szczęśliwy dzięki swej inteligencji, lecz jeśli Kṛṣṇa nie pozwala na to, nigdy nie będę szczęśliwy." To jest różnica między wielbicielem i nie-wielbicielem.