TR/Prabhupada 0997 - Krişna'nın İşi Herkese Göredir. Biz O Yüzden Herkesi Hoş Karşılıyoruz
730406 - Lecture SB 02.01.01-2 - New York
Neyse, mantranın söylenmesi o kadar hayırlıdır. Caitanya Mahāprabhu Kendihayır duasını vermiş, ceto-darpaṇa-mārjanaṁ bhava-mahā-dāvāgni-nirvāpaṇam (CC Antya 20.12). Biz bu maddi dünyada ıstırap çekiyoruz çünkü anlayışımızdan ya da kalbimizde arınmadık. Kalbimiz arınmadı. Dolayısıyla bu zikir kalbimizi temizlemeye yardımcı olacak.
- śṛṇvatāṁ sva-kathāḥ kṛṣṇaḥ
- puṇya-śravaṇa kīrtanaḥ
- hṛdy antaḥ stho abhadrāṇi
- vidhunoti suhṛt satām
- (SB 1.2.17)
Mantranın söylenmesi o kadar iyidir ki siz mantra söylemeye başlar başlamaz, ya da Kṛṣṇa hakkında duyar duymaz - zikir aynı zamanda Kṛṣṇa hakkında duymaktır - derhal arınma süreci başlar, ceto-darpaṇa-mārjanaṁ (CC Antya 20.12). Ve kalbimiz temizlenir temizlenmez, bhava-mahā-davāgni-nirvāpaṇam, o zaman bu maddi varoluşun alev alev yangınından özgür kalırız. Dolayısıyla mantranın söylenmesi o kadar hayırlıdır, o sebeple Parīkṣit Mahārāja burada, Śukadeva Gosvāmī der ki, varīyān eṣa te praśnaḥ kṛto loka-hitaṁ nṛpa (SB 2.1.1). Başka bir yerde de, Śukadeva Gosvā, Sūta, Sūta Gosvāmī der ki, yat kṛtaḥ kṛṣṇa-sampraśno yayātmā suprasīdati. Naimiṣāraṇya'da ki büyük aziz kimseler Kṛṣṇa hakkında soruşturduğunda, o şöyle cevap verdi. Yat kṛtaḥ kṛṣṇa-sampraśnaḥ: "Kṛṣṇa hakkında soruşturduğunuz için, kalbinizi arındıracak, yenātmā suprasīdati. Kalbinizde çok aşkın bir saadet, rahatlık duyacaksınız."
varīyān eṣa te praśnaḥ kṛto loka-hitam (SB 2.1.1). Loka-hitam. Aslında bizim bu hareketimiz insan toplumu için başlıca hayır işidir, loka-hitam. Bir iş değildir. İş demek benim hitam, sadece benim yararıma anlamına gelir. Öyle değildir. Kṛṣṇa'nın işidir. Kṛṣṇa'nın işi demek Kṛṣṇa herkes içindir demektir; bu yüzden Kṛṣṇa'nın işi herkese göredir. Biz o yüzden herkesi hoş karşılıyoruz. Ayrım yok. "Buraya gelip mantra söyleyin," loka-hitam. Ve bir sādhu, aziz bir kimse daima loka-hitamı düşünmelidir. Sādhu ve sıradan adam arasındaki fark budur. Sıradan adam sadece kendini ya da "yayılmış kendisini", aile için, topluluk için, toplum için, millet için düşünür. Tüm bunlar yayılmış bencilliklerdir. Yayılmış. Tek başımayken, sadece kendi yararımı düşünürüm. Biraz büyüyünce,, kızkardeşlerimi ve kız kardeşlerimi düşünürüm ve biraz geliştiğimde, ailemi düşünürüm. Biraz geliştiğimde, toplumumu düşünürüm. Biraz gelişince, ülkemi, ulusumu düşünürüm. Ya da ulusal olarak, tüm insan toplumunu düşünebilirm. Ama Kṛṣṇa o kadar büyük ki Kṛṣṇa herkesi kapsar. Sadece insan toplumunu da değil, hayvan toplumunu, kuş toplumunu, vahşi hayvan toplumunu, ağaç toplumunu — herşeyi. Kṛṣṇa, ahaṁ bīja-pradaḥ pitā (BG 14.4): "Ben tüm bu formlara tohum veren babayım" der.