ES/SB 3.3.1


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 1

uddhava uvāca
tataḥ sa āgatya puraṁ sva-pitroś
cikīrṣayā śaṁ baladeva-saṁyutaḥ
nipātya tuṅgād ripu-yūtha-nāthaṁ
hataṁ vyakarṣad vyasum ojasorvyām


PALABRA POR PALABRA

uddhavaḥ uvāca—Śrī Uddhava dijo; tataḥ—después; saḥ—el Señor; āgatya—yendo; puram—a la ciudad de Mathurā; sva-pitroḥ—Sus propios padres; cikīrṣayā—deseando bien; śam—bienestar; baladeva-saṁyutaḥ—con Baladeva; nipātya—bajando a la fuerza; tuṅgāt—del trono; ripu-yūtha-nātham—líder de los enemigos públicos; hatam—mataron; vyakarṣat—arrastraron; vyasum—muerto; ojasā—con la fuerza; urvyām—en el suelo.


TRADUCCIÓN

Śrī Uddhava dijo: «Después, Śrī Kṛṣṇa fue a la ciudad de Mathurā con Śrī Baladeva, y, para complacer a Sus padres, bajaron a la fuerza de su trono a Kaṁsa, el líder de los enemigos públicos, y lo mataron y arrastraron por el suelo con mucha fuerza.


SIGNIFICADO

Aquí solo se describe brevemente la muerte del rey Kaṁsa, debido a que esos pasatiempos están vívida y detalladamente descritos en el Canto Décimo. El Señor demostró ser un hijo digno de Sus padres, incluso a la edad de dieciséis años. Ambos hermanos, Śrī Kṛṣṇa y Śrī Baladeva, fueron de Vṛndāvana a Mathurā y mataron a Su tío materno, que había causado muchísimos problemas a Sus padres, Vasudeva y Devakī. Kaṁsa era un gran gigante, y Vasudeva y Devakī nunca pensaron que Kṛṣṇa y Balarāma (Baladeva) pudieran matar a un enemigo tan grande y fuerte. Cuando los dos hermanos atacaron a Kaṁsa en el trono, Sus padres temieron que en ese momento Kaṁsa finalmente tuviera la oportunidad de matar a sus hijos, a quienes habían escondido por mucho tiempo en la casa de Nanda Mahārāja. Los padres del Señor, movidos por afecto paternal, sintieron un gran peligro, y casi se desmayaron. Kṛṣṇa y Baladeva, solo para convencerlos de que verdaderamente habían matado a Kaṁsa, arrastraron el cuerpo muerto de Kaṁsa por el suelo para darles ánimo.