ES/SB 7.4.46


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 46

kim utānuvaśān sādhūṁs
tādṛśān guru-devatān
etat kautūhalaṁ brahmann
asmākaṁ vidhama prabho
pituḥ putrāya yad dveṣo
maraṇāya prayojitaḥ


PALABRA POR PALABRA

kim uta—mucho menos; anuvaśān—a hijos obedientes y perfectos; sādhūn—grandes devotos; tādṛśān—de esa clase; guru-devatān—honrar al padre como a la Suprema Personalidad de Dios; etat—esta; kautūhalam—duda; brahman—¡oh, brāhmaṇa!; asmākam—de nosotros; vidhama—disipa; prabho—¡oh, mi señor!; pituḥ—del padre; putrāya—al hijo; yat—que; dveṣaḥ—odio; maraṇāya—para matar; prayojitaḥ—aplicada.


TRADUCCIÓN

Mahārāja Yudhiṣṭhira siguió preguntando: ¿Cómo es posible que un padre haya sido tan violento con un hijo excelso, que era obediente, tenía buen comportamiento y era respetuoso hacia él? ¡Oh, brāhmaṇa!, ¡oh, maestro!, jamás he escuchado nada tan contradictorio: que un padre cariñoso castigue a su noble hijo con intención de matarle. Por favor, disipa mis dudas con respecto a esto.


SIGNIFICADO

En la historia de la sociedad humana, es muy raro encontrar un caso de un padre cariñoso que castigue a un hijo noble y devoto. Por esa razón, Mahārāja Yudhiṣṭhira quería que Nārada Muni disipase su duda.


Así terminan los significados de Bhaktivedanta correspondientes al capítulo cuarto del Canto Séptimo del Śrīmad-Bhāgavatam, titulado «Hiraṇyakaśipu aterroriza al universo».