PT/BG 3.17

Õ Sua Divina Graca A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


Verso 17

यस्त्वात्मरतिरेव स्यादात्मतृप्तश्च मानवः ।
आत्मन्येव च सन्तुष्टस्तस्य कार्यं न विद्यते ॥१७॥
yas tv ātma-ratir eva syād
ātma-tṛptaś ca mānavaḥ
ātmany eva ca santuṣṭas
tasya kāryaṁ na vidyate

PALAVRA POR PALAVRA

yaḥ — aquele que; tu — mas; ātma-ratiḥ — sentindo prazer no Eu; eva — decerto; syāt — permanece; ātma-tṛptaḥ — auto-iluminado; ca — e; mānavaḥ — um homem; ātmani — em si mesmo; eva — somente; ca — e; santuṣṭaḥ — perfeitamente saciado; tasya — dele; kāryam — dever; na — não; vidyate — existe.

TRADUÇÃO

Mas para aquele que sente prazer no Eu e utiliza a vida humana para buscar a auto-realização, satisfazendo-se apenas no Eu, plenamente saciado — para ele não há dever.

SIGNIFICADO

Quem é plenamente consciente de Kṛṣṇa e está deveras satisfeito com seus atos na consciência de Kṛṣṇa não tem mais nenhum dever a cumprir. Devido ao fato de ele ser consciente de Kṛṣṇa, toda a impiedade interior se esvai instantaneamente, um efeito de muitos e muitos milhares de execuções de yajñas. Com esta purificação da consciência, o devoto tem plena confiança da sua posição eterna com relação ao Supremo. Seu dever então se torna auto-iluminado pela graça do Senhor, e portanto ele isenta-se de qualquer obrigação para com os preceitos védicos. Tal pessoa consciente de Kṛṣṇa perde o interesse por atividades materiais e deixa de sentir prazer em arranjos materiais como vinho, mulheres e devaneios semelhantes.