PT/BG 8.25

Õ Sua Divina Graca A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


Verso 25

धूमो रात्रिस्तथा कृष्णः षण्मासा दक्षिणायनम् ।
तत्र चान्द्रमसं ज्योतिर्योगी प्राप्य निवर्तते ॥२५॥
dhūmo rātris tathā kṛṣṇaḥ
ṣaṇ-māsā dakṣiṇāyanam
tatra cāndramasaṁ jyotir
yogī prāpya nivartate

PALAVRA POR PALAVRA

dhūmaḥ — fumaça; rātriḥ — noite; tathā — também; kṛṣṇaḥ — a quinzena da lua escura; ṣaṭ-māsāḥ — os seis meses; dakṣiṇa-ayanam — quando o Sol passa do lado Sul; tatra — lá; cāndra-masam — o planeta Lua; jyotiḥ — a luz; yogī — o místico; prāpya — conseguindo; nivartate — volta.

TRADUÇÃO

O místico que se vai deste mundo durante a fumaça, à noite, a quinzena da lua minguante ou os seis meses em que o Sol passa para o Sul, alcança o planeta Lua, mas acaba voltando.

SIGNIFICADO

No Terceiro Canto do Śrīmad-Bhāgavatam, Kapila Muni menciona que aqueles que vivem na Terra e são hábeis em atividades fruitivas e métodos sacrificatórios, ao morrerem, alcançam a Lua. Estas almas elevadas vivem na Lua por cerca de dez mil anos (conforme os cálculos dos semideuses) e gozam a vida bebendo soma-rasa. Porém acabam retornando à Terra. Isto significa que na Lua há classes de seres vivos mais elevados, embora não possam ser percebidos pelos sentidos grosseiros.